S. Laiconaitė, biohaker, mentor żywienia keto, autor książki „Keto Kodas” i pierwszego litewskiego magazynu o keto i biohackingu, opowiedział swoją historię życia i znaczenie takiej diety w raporcie odczytanym na największej konferencji poświęconej innowacjom Login w krajach bałtyckich „Snickers – wróg Twojego sukcesu?” Nawyki żywieniowe, które uwalniają Twój potencjał.

Choroby następują jedna po drugiej

„W wieku 13 lat zdiagnozowano u mnie migrenę. Ci z Was, którzy „wygrali” tę loterię, wiedzą: ataki bólu, nudności i osłabienia są tak silne, że życie zamienia się w nic – nie można odpocząć, nie można się skoncentrować , nie można nawet rozmawiać, pracować i uczyć się, bo wszystko powoduje ból: światło, dźwięki, kontakt z ciałami innych ludzi, nawet ruch własnego ciała staje się niewygodny.

Jako osoba dorosła tak silne ataki migreny zdarzały się bardzo rzadko, jednak ból głowy był codziennością w moim życiu.

W mojej torbie zawsze znajdowało się kilka „niezbędników”: lusterko, portfel, telefon, klucze i środki przeciwbólowe. Nigdy nie wyszłam z domu bez leków. Jeśli gdzieś jechałem, zawsze zabierałem ze sobą dodatkową paczkę, bo bez niej nie czułem się bezpiecznie. Prawdopodobieństwo wystąpienia bólu głowy rano wynosiło około 50%, ale prawdopodobieństwo wystąpienia bólu głowy wieczorem, po dniu pracy, wynosiło 100%” – wspomina Simona.

Gdy zbliżała się do trzydziestki, u kobiety pojawiły się również łagodne problemy z tarczycą, przez co czuła się stale zmęczona. Poza tym nieświadomie przytyła 15 kg. Wykryto także początek choroby autoimmunologicznej, której nie poddano leczeniu, gdyż na tak wczesnym etapie wszelkie działania traktowane są jako profilaktyka.

„Jak powiedział mi endokrynolog z publicznej placówki medycznej: «Nie zajmujemy się tutaj profilaktyką»” – uśmiecha się S. Laiconaitė.

Co gorsza, u dziewczynki rozwinął się tak duży trądzik, że – jak sama mówi – „nawet noszenie ubrań bolało – jej twarz i klatka piersiowa były tak bardzo dotknięte”. Blizny potrądzikowe na twarzy pozostają do dziś.

Trądzik leczono długą kuracją antybiotykową – 2 tabletki antybiotyku dziennie przez 6 miesięcy, co całkowicie zniszczyło mikroflorę jelitową, a także odporność i zdolność do produkcji hormonów szczęścia. Przyczyniła się do tego także depresja i bezsenność.

„Ostatnim sygnałem było to, że na prawej nodze pojawiła się rana wielkości monety 2 euro – swędziła, kłuła, nie rozumieliśmy, co się dzieje. Na leczenie przepisano hormonalną maść przeciwzapalną. Dopóki Zastosowałem, wszystko było w porządku, przestałem aplikować – wszystkie objawy wróciły.

Poczułam się strasznie zmęczona tą całą sytuacją. Trwało to bardzo długo. Od prawie dziesięciu lat cierpię na przewlekłe zapalenie” – powiedziała młoda kobieta.

Simona poszła do prywatnej kliniki i poprosiła o zbadanie jej od stóp do głów, powiedzenie, co jej dolega i przepisanie leczenia.

„Zbadali mnie dokładnie i odkryłem, że „wygrałem” dwie inne loterie: guza o średnicy 4,5 cm w wątrobie i dwóch mniejszych guzów, które choć mniejsze w innych częściach ciała, były jeszcze bardziej niepokojące. To poczucie beznadziejności było jeszcze większe. przytłaczające. Po prostu widziałam, jak moje zdrowie gdzieś ucieka i opada. Zdałam sobie sprawę, że nie mogę tak żyć do końca życia. Nie jest dla mnie odpowiednie, abym resztę życia brała leki na ból głowy, stosowała leki hormonalne – leki przeciwzapalne na ranę i ciągłe leczenie nowych stanów zapalnych antybiotykami – to nie jest życie. To nie jest normalne” – przekonuje Simona.