Dwa tuziny fotografów, pisarzy, projektanta Nicolasa Polli, pod przewodnictwem fotoedytorki, kuratorki Emmy Bowkett, artysty, redaktorki Naoise O’Keeffe i fotografa Jima Goldberga, wzięło udział w zeszłorocznych warsztatach kreatywnych w Kownie i Dudelange.

Warsztaty pomyślano jako forum, na którym uczestnicy projektu mogliby wymieniać się pomysłami, rozmawiać o swojej pracy i wyjaśniać, w jaki sposób odpowiada ona na złożoną sytuację człowieka we współczesnym świecie. Jak ostatnie globalne kryzysy i napięcia (wojny, pandemie, zmiany klimatu, imigracja itp.) zmieniają rolę fotografii? Jakie zalety i wady pozycji humanistycznej wyłaniają się w obliczu tych przeciwności? Pomimo drastycznych zmian w dziedzinie fotografii, współcześni fotografowie wciąż poszukują nowych i innowacyjnych sposobów mówienia o tym, co to znaczy być człowiekiem.

Instytucje stojące za projektem są wierne fotografii humanistycznej, której przedmiotem jest codzienne życie zwykłego człowieka, odzwierciedlone w dokumentalnym stylu.

Pomimo drastycznych zmian w dziedzinie fotografii, współcześni fotografowie wciąż poszukują nowych i innowacyjnych sposobów mówienia o tym, co to znaczy być człowiekiem.

W Europie ten kierunek fotografii kojarzony jest z fotografami André Kertészem, Robertem Doisneau, Henri Cartier-Bressonem, współzałożycielem agencji Magnum Photos. Narodowe Centrum Sztuk Audiowizualnych prezentuje ważną wystawę „Rodzina ludzka”. Wystawa, której kuratorem jest Edward Steichen, 1955. prezentowana w nowojorskim Museum of Modern Art, uznawana jest za manifest pokoju i fundamentalnej równości między ludźmi, objawionej poprzez humanistyczną fotografię okresu międzywojennego.

Na Litwie humanistyczna perspektywa sztuki odegrała również ważną rolę w uchwyceniu i zachowaniu tożsamości narodowej, zwłaszcza podczas okupacji sowieckiej, kiedy niepowtarzalny charakter, środowisko i styl życia krajów były zagrożone zniszczeniem.

Uczestnicy projektu są wybierani na podstawie ich kreatywnego kierunku i chęci współpracy. Litwę reprezentowali: Ieva Baltaduonytė, Tadas Kazakevičius, Geistė Kinčinaitytė, Artūras Morozovas, Indrė Urbonaitė, Severina Venckutė; Za Luksemburg — Laurianne Bixhain, Marie Capesius, Sébastien Cuvelier, Patrick Galbats, Bruno Oliveira, Anne Speltz. Dodatkowo w projekcie uczestniczyli Maté Bartha, Kata Geibl (Węgry); Ankita Das (Indie), Karolina Gembara, Karolina Wojtas i Agnieszka Sejud z Polski, Anne-Sophie Guillet z Francji, Białorusinka Ksenia Hauluabovich, Massao Mascaro (Belgia), Marie Smith (Wielka Brytania), Ana Zibelnik (Słowenia).

To nie przypadek i partnerstwo dwóch instytucji: 2022. Kowno i Eš pod Alzet w Luksemburgu oraz Nowy Sad w Serbii mają wspólny tytuł Europejskiej Stolicy Kultury.

w 1989 r. Działalność Narodowego Centrum Sztuk Audiowizualnych, utworzonego w Luksemburgu pod nadzorem Ministerstwa Kultury, odpowiada na potrzeby wielu różnych instytucji, zaspokajając potrzeby poszczególnych profesjonalistów i organizacji, a także ogółu społeczeństwa. Misją instytucji jest ochrona i promocja dziedzictwa audiowizualnego Luksemburga oraz udostępnianie go wszystkim poprzez wystawy, publikacje, programy rezydencyjne, zamówienia, granty, projekcje, konferencje, konferencje i wiele innych wydarzeń skierowanych do szerokiego grona odbiorców.

Efektem projektu jest książka „H – koncepcja fotografii humanistycznej” – 28 lutego. 18.00 zostanie zaprezentowany w Galerii Fotografii Kowna.

Jedna z redaktorek publikacji, Justė Litinskaitė, nazywa siłę książki „H” jej polifonią.

„Tworząc „H”, staraliśmy się zgłębić współczesną fotografię humanistyczną wraz z grupą utalentowanych międzynarodowych twórców, aby pogłębić różne sposoby mówienia o osobie. Różnił się nie tylko artystyczny język fotografów, którzy stworzyli publikację, ale także wybrali tematy, które wybrali. Publikacja zawierała sugestywne fotograficzne historie o wojnie na Ukrainie, kryzysach uchodźczych, samoświadomości feministek, społeczności LGBTAQ+, bezdomności, szukaniu życia, miłości w internetowych aplikacjach randkowych, umierających zawodach i innych oznakach istnienia ludzi dzisiaj – mówi.

Przygotowując książkę, artyści konsultowali się z mentorami w procesie twórczym – Dyrektorem i Kuratorem Działu Fotografii FT Weekend Magazine, E. Bowkett, Associate Professor na University of the Arts London, N. O’Keeffe, redaktorem publikacji „Hot Potato” oraz amerykański artysta i fotograf J. Goldberg.

„Wielu artystów zaproszonych do udziału w naszym projekcie nie identyfikowało się z fotografią humanistyczną. Każdy widzi swój świat inaczej. Jednak już na początku procesu twórczego wszyscy zgodziliśmy się, że o człowieku można mówić nie tylko reprezentując go”, wyjaśnia J. Litinskaitė.

„H” podąża za logiką rozmówcy” – wyjaśnia J. Litinskaitė. – Publikowane w publikacji stanowiska artystyczne 24 fotografów uzupełniają eseje krytyków sztuki i artystów: Michaela Baersa, Taousy R. Dahmani, Margarity Matulytė i Adama Mazura o początkach fotografii humanistycznej, przeszłych i obecnych wyzwaniach.

Fotografowie i autorzy tekstów prowadzą ze sobą dialog, wymieniają poglądy, zaprzeczają i uzupełniają się. Dlatego publikacja nie ogranicza się do stanu umysłu lub ogólnego stanowiska. Jego aspiracją jest zgłębianie humanizmu w fotografii, ujęcie go od najróżniejszych aspektów tego zjawiska.

Książka zaprojektowana przez szwajcarskiego fotografa, grafika i wydawcę Nicolasa Polliego zawiera także kilka archiwalnych fotografii autorstwa Ireny Giedraitienė, Aleksandra Macijauskasa, Romualda Požerskisa, Antanasa Sutkausa, Algirdasa Šeškausa, Virgilijasa Šonty, Rimaldosa Vikšraitisa i Jeffa Webera. Autorami pozostałych tekstów znajdujących się w publikacji są Hugo Amour, Sofia Eliza Bouratsis, Chloe Chignell, Ana Filipa Martins, Camille Moreau, Annija Muižule, Nandini Tripathy, Aistis Žekevičius”.