Vincent Narimantas Kuprys, słynny bas litewskiej opery, zmarł nagle w Wilnie w wieku 86 lat, informuje Narodowy Teatr Opery i Baletu Litwy.

Jako dziecko przyszły piosenkarz miał trudności z udaniem się na wygnanie. W 1941 r. rodzina Kupria – ojciec, matka i czwórka dzieci – prowadziła gospodarstwo rolne w rejonie kiejdańskim. został wywieziony na Syberię w wozach ze zwierzętami. Ojciec Vincentas Kuprys był więziony i zmarł w obozach syberyjskich. Matka Jadvyga Žemaitytė-Kuprienė z dziećmi w 1947 r. potajemnie wróciła na Litwę, ale po kilku latach została ponownie wygnana i trafiła do osady Bodaibo w obwodzie irkuckim, na północ od Bajkału. Vincent uczęszczał tam do szkoły podstawowej, a swoim pierwszym nauczycielem muzyki nazwał litewskiego emigranta Mykołę Simonaitisa.

Głos Fiodora Chaliapina usłyszany w radiu oraz włoski film fabularny „Młody Caruso”, który trafił na ekrany rosyjskich kin, opowiadający w sugestywny sposób biografię piosenkarza Enrico Caruso, obudził na scenie marzenia licealisty z Nowosybirska.

Mogły pozostać marzeniami, bo przez pewien czas V. Kuprys studiował na Wydziale Metalurgicznym Politechniki Uralskiej. Przeważa jednak pociąg do muzyki, śpiewu i występów. „Konserwatorium i Opera – same nazwy tych instytucji brzmiały wówczas uroczyście jak organy” – powiedział V. Kuprys, który ostatecznie zdecydował się studiować śpiew w Konserwatorium Musorgskiego w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg).

Pedagog Frida (Finkelštein) Obrazcovskaja, która ją uczyła, wykorzystała ćwiczenia wokalne opracowane przez wokalistkę i pedagog Pauline Viardot, zaczerpnięte od jej nauczycieli. W ten sposób w konserwatorium Rosji Sowieckiej V. Kuprys mógł przyjąć zasady zachodniej szkoły wokalnej.

„Prawidłowo szkoląc mój głos, F. Obrazcovskaja starała się zachować jego wrodzone walory, przywiązując dużą wagę do rozwoju techniki wokalnej, dokładności intonacji, nauczyła mnie tworzenia roli z koncentracją, nie uszkadzając aparatu wokalnego. F. Obrazcovskaja udało mi się stopniowo poszerzyć zakres mojego głosu, co później pozwoliło mi zaśpiewać różne partie basowe dla dwóch heroicznych wysokich basów (wokalista basowy) i dla średniego basu (centralny bas), zarówno dla znaku (bas bawole) i dla bardzo niskiego basu (głęboki bas)” – powiedział solista opery.

V. Kuprys rozpoczął karierę zawodową w Teatrze Opery i Baletu w Swierdłowsku, gdzie śpiewały wówczas takie gwiazdy opery rosyjskiej jak Irina Archipova, Boris Shtokolov, Yuri Guliaev, Ivan Kozlovsky, Sergey Lemeshev. Wraz z nimi w ciągu dziewięciu lat Litwin przygotował aż 45 ról w różnych operach.

w 1962 roku dyrygent Vytautas Viržonis i reżyser Juozas Grybauskas przyjechali posłuchać na żywo utalentowanego rodaka. Od tego czasu V. Kuprys otrzymywał zaproszenia do poszczególnych ról w Wileńskim Teatrze Opery i Baletu, a w 1962 roku 24 września zadebiutował na scenie jako Mefistofeles. w 1967 przeniósł się na Litwę i został członkiem tej trupy teatralnej.

W Wilnie solista osiągnął dojrzałość artystyczną, ujawnił swój talent artystyczny, stworzył kolejne 45 ról i szybko stał się jednym z czołowych solistów, cieszącym się dużym zainteresowaniem publiczności. Śpiewał Konciaka w operze Książę Igor Aleksandra Borodina, Filipa w Don Karle Giuseppe Verdiego, Dalanda w Latającym Holendrze Richarda Wagnera i wiele innych ważnych partii basowego repertuaru.

Występował także w operach litewskich, tworząc imponującą galerię portretów artystycznych: śpiewał Kristijonas i Slunkiaus w operze „Kristijonas” Algimantasa Bražinskiego, Vydūnas w „Rozdrożach” Vytautasa Paltanavičiusa, Milžina w „Ptak Marii Juzapaitisa” Jurgisricha Vytautas Klova „Pilėnai”, Rimvydas w „Gražinie” Jurgisa Karnavičiusa”.

Zgodnie z zapowiedziami teatru V. Kuprys był mile widzianym gościem w teatrach w Rydze, Tallinie, Moskwie, Petersburgu, brał udział w tournée Litewskiego Teatru Opery i Baletu w Polsce, Czechach, Niemczech, Holandii i innych krajach .

Za najdroższą jego sercu uważał swoją pierwszą rolę, Gremina w operze Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego. 23-letni solista zadebiutował na scenie i śpiewał tę partię przez 38 lat.

„Role są jak dzieci. Mam dziewięćdziesięciu: 89 synów i jedną córkę” – powiedział żartobliwie V. Kuprys. Ta „córka” to postać Frekena Boka, którą zagrał w operze „Mażylis Vygandosa Telksnisa”.

Solista opery wychował także swoją jedyną córkę, mieszkającą w Szwajcarii pianistkę Eugeniję Kuprytė. Wraz ze swoją troskliwą żoną, stałą partnerką koncertową, docent pianistką LMTA Melitą Diamandidi (1949-2021), solista operowy dał ponad 300 koncertów solowych i recitali – nie tylko w Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii .

V. Kuprys nie zapomniał też o swoim rodzinnym mieście: był jednym z założycieli klubu kiejdańskiego i jego wieloletnim prezesem, jednym z założycieli fundacji „Miejsce Urodzenia Czesława Miłosza”, założycielem Towarzystwa Współpracy Gospodarczej i Kulturalnej między Litwy i Grecji, Św. Kawaler Orderu Kazimierza, Czeski Św. Kawaler Honorowy Orderu Województwa Wojciechowego, Kawaler Orderu Giedymina Litwy.

V. Kuprysa 5 października. 16:00 zostanie pochowany w Wileńskim Domu Pogrzebowym (ul. Oland 22). Tego samego wieczoru o 18:00 Ofiary zostaną złożone za Mszę św. na św. Wilnie w kościele Apostołów Piotra i Pawła. Pogrzeb odbędzie się 6 października. o 2 po południu. Cmentarz kalnelowy Antakalnis Menininkai.

Prezydent złożył kondolencje

Prezydent Republiki Litewskiej Gitanas Nausėda złożył kondolencje z powodu śmierci solisty opery V. Kuprisa.

„Mimo że przeżył początek wygnania, V. Kuprys zachował żywy związek ze swoją ojczyzną. Jego talent, obowiązki, poczucie odpowiedzialności i role, jakie wykreował za życia, pozostawią wieczną pamięć w sercach jego kolegów i koleżanek. Dysponując wyjątkowym i rzadko spotykanym donośnym głosem oraz błyskotliwym talentem artystycznym, V. Kuprys był także aktywny w działalności edukacyjnej i społecznej, stając się wzorem dla wielu – powiedział Prezes.

Głowa państwa składa szczere kondolencje bliskim i przyjaciołom V. Kuprisa.

V. Kuprys został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Giedymina LDK.