Litwa przegrywa z Polską, gdzie do procedury zatrudnienia pracownika z zagranicy zostało już tylko kilka tygodni. Nie jest tajemnicą, że litewscy przedsiębiorcy znaleźli łatwiejszy sposób: wysyłają cudzoziemców zatrudnionych w Polsce do pracy lub zatrudniają ich bezpośrednio na Litwie. Coraz więcej obcokrajowców przyjeżdża do pracy na Litwie z wizami wydanymi w Polsce. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma ograniczeń w delegowaniu takich cudzoziemców na Litwę, ale według Litewskiej Giełdy Pracy cudzoziemiec zatrudniony w Polsce może pracować tylko w Polsce. Jak to właściwie jest?

Przede wszystkim należy zrozumieć, że pracownik delegowany i pracownik tymczasowy to nie to samo. Pracownik tymczasowy wyjeżdża do innego kraju w celu trwałej lub trwałej integracji z tamtejszym rynkiem pracy, natomiast pracownik delegowany jest wysyłany do innego kraju w celu wykonania określonych zadań. Pracownik delegowany pozostaje pracownikiem zagranicznej firmy wysyłającej, a jego praca jest na czas określony. Zatem w przypadku, gdyby Ukrainiec zatrudniony na stałe w polskiej firmie został wysłany na Litwę na krótki okres w celu wykonywania pracy zgodnie z umową o współpracy zawartą pomiędzy polskimi i litewskimi firmami, nie powinno być problemu. Jednak w rzeczywistości wszystko dzieje się inaczej: Ukrainiec zostaje zatrudniony w polskiej firmie na umowę o pracę na czas określony, a następnego dnia przyjeżdża na Litwę z polską wizą i zostaje zatrudniony w litewskiej firmie bez pozwolenia na pracę.

Właściwe instytucje Republiki Litewskiej będą oceniać następujące kryteria przy ustalaniu, czy pracownik jest delegowany do pracy na Litwie i wykonuje na stałe funkcje pracy w innym państwie: 1) fakt, że praca jest wykonywana na Litwie przez określony czas czas; 2) fakt, że pracownik delegowany po wykonaniu pracy lub świadczeniu usług, do których został skierowany, powraca do kraju siedziby pracodawcy delegującego do pracy na stałe; 3) fakt, że pracodawca delegujący zwraca koszty podróży, zakwaterowania, wyżywienia lub inne wydatki związane z delegowaniem. Po dokonaniu oceny ww. kryteriów i stwierdzeniu, że cudzoziemiec zatrudniony w Polsce, delegowany do wykonywania czynności związanych z pracą w Republice Litewskiej, nie spełnia kryteriów pracownika delegowanego, ustawa Republiki Litewskiej o gwarancjach dla pracowników delegowanych nie nie mają zastosowania i uznaje się, że delegowanie pracownika jest fikcyjne.

Ponadto art. 58 ustawy „O statusie prawnym cudzoziemców”. 6 str. stwierdza, że ​​cudzoziemiec jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę, jeżeli jest stałym pracownikiem firmy mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, jest kierowany przez tę firmę do czasowej pracy w Republiki Litewskiej i podlega ubezpieczeniu społecznemu w tym państwie członkowskim. Akty prawne nie wyjaśniają, czym jest „stały pracownik”, więc nawet właściwe litewskie władze interpretują to pojęcie inaczej. Litewskiej firmie, która wysyła cudzoziemców zatrudnionych w Polsce do pracy czasowej w Polsce, doradza się udzielenie odpowiedzi na pytania – czy cudzoziemiec zatrudniony w Polsce pracuje w Polsce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony; jeżeli podlega ubezpieczeniu społecznemu w Polsce; czy cudzoziemiec otrzymuje w Polsce wizę krajową, czy tylko wizę Schengen C, która uprawnia jedynie do podróżowania, ale nie do pracy w innych krajach UE. Bez wyżej wymienionych dokumentów istnieje ryzyko nielegalnej pracy.

Autorem jest Svetlana Naumčik, starszy prawnik stowarzyszenia zawodowego prawników „iLAW”, prawnik.