w domu-muzeum A. i P. Galauniasów w Kownie od 30 marca. zostanie otwarta wystawa „Tadas Daugirdas (1852-1919): wizerunki ukraińskich stokrotek”.

Na wystawie prezentowane są stokrotki z dawnych województw Ukrainy: kijowskiego, podolskiego, wołyńskiego, chersońskiego i galicyjskiego. O lokalizacji świadczą autentyczne dokumenty w języku polskim, wypisane obok rysunków marguci. Na wystawie kropki ukazane są pod kilkoma kątami – płaszczyzną lub bokiem głównej połowy drukowanego jajka, z którego widoczne są fragmenty obu stron, oraz trzecim sposobem oddania, gdy dwie połówki kropek są umieszczone obok siebie siebie poziomo na kartce papieru. Trzeci sposób przedstawienia jest charakterystyczny dla margutów, których dwie strony są zadrukowane asymetrycznymi motywami roślinnymi. Większość stokrotek ma imiona: sroki, złamane krzyże, rogate gwiazdy itp.

Kiedy ludzie, którzy stracili dom i ojczyznę, przenieśli się do Kowna, chcą pokazać coś bliskiego, co ogrzewa i wzmacnia duchowo, przekazując siłę ducha ich przodków.

Całoroczna wojna na Ukrainie podyktowała wystawę Margučiasa T. Daugirdasa, która znajduje się w zbiorach archiwalnych Działu Sztuki Ludowej Narodowego Muzeum Sztuki im. MK Čiurlionisa. Kiedy ludzie, którzy stracili dom i ojczyznę, przenieśli się do Kowna, chcą pokazać coś bliskiego, co ogrzewa i wzmacnia duchowo, przekazując siłę ducha ich przodków. Teraz ten pomysł zaczyna się urzeczywistniać i rozsiewać wielkanocną nadzieję…

Od XIX wieku do końca XIX wieku Margučiusa przedstawiał na papierze T. Daugirdas – malarz, archeolog, twórca Muzeum Miejskiego w Kownie. T. Daugirdas urodził się w dawnej guberni Naugard, we wsi Torbin. Jego ojciec był inżynierem drogowym. Rodzice wraz z czteroletnim synem Tadukiem wrócili do dworu Plemborg (dziś wieś Daugirdas w okolicach Ariogali). Dorastając w rodzinie szlacheckiej, dziecku pozwolono studiować na kilku kierunkach – studiował w Rydze i Wilnie. Podczas lekcji rysunku komunikował się z malarzami Eduardusem i Alfredusem Riomerisem. Później wyjechał na studia artystyczne do Petersburga i Monachium. Od 1877 po przybyciu do Warszawy otworzył własną pracownię. W ciepłej porze roku prowadził wykopaliska archeologiczne na terenach Polski, Ukrainy i Litwy. T. Daugirdas nie tylko kolekcjonował stokrotki, ale także sam wykonywał ich projekty i wzory. T. Daugirdas zainteresował się sztuką ludową, przy pomocy której pobudzał odrodzenie narodowe.

Wystawa czynna: 30 marca – 29 kwietnia.