Geografia stworzenia

Projekt jest realizowany przez parę francuskich artystów Vincent Adelus i Isabelle Adelus & Suran. Z powodzeniem zintegrowali kamerzystę Miloša Luckańskiego (Francję), muzyk i kompozytor Rafal Mazur (Polska), litewskie i francuskie aktorzy i filozofowie.

Nawiasem mówiąc, Viktoras Bachmetjevas, filozof, który reprezentuje Litwę i studiuje filozofię E. Levin, stał się tłumaczem tego utworu podczas premiery Luksemburga.

Urodzona w żydowskiej rodzinie w Kownie, E.Levinas już podczas pobytu w Kownie uzyskała obywatelstwo francuskie. E.Levinas studiował filozofię na University of Strasburg, nauczał żydowskich dzieci w liceum w Paryżu, później nauczanym na Uniwersytecie Sorbonne, przygotowując publikacje, napisał książki. Najbardziej znane dzieła autora: „Czas i drugi”, „o Bogu nadchodzącym na myśl”, „Od istnienia do egzystencji”, „całość i nieskończoność”, „inaczej niż bycie lub poza esencją”, „Trudna wolność”, „Etyka i nieskończoność”. Kilka z nich można znaleźć w języku litewskim.

Spektakl powstał, by wyrazić szacunek dla twórczości francuskiego i litewskiego filozofa oraz przypomnieć, że pochodzi on z Kowna.

Subtelne akcenty

Gra filozoficzna jest nieco bardziej powszechnym zjawiskiem niż przeniesienie kategorii filozoficznych lub myśli filozoficznych na scenę teatralną. „Veidas/Face” jest właśnie dziełem zbudowanym z myśli i tekstów E. Wino. Producentowi, autorowi pomysłu i dramatopisarzowi V. Adelusowi udało się odnaleźć wywiady radiowe z filozofem nagrane w latach 80. XX wieku.

„Francuski nie był jego językiem ojczystym, nauczył się tego, czytając Marcela Prousta i Stefana Mallarmé, jego teksty mają dość dziwny, niezwykły dźwięk. To nieco nowy język, wymiar filozoficzny, stara się być konceptualny na piśmie, a jego język mówiony jest łatwiejszy”, wyjaśnia V. Adelus.

Wraz ze swoim długoletnim towarzyszem i twórcą Isabelle Adelus & Suran ma doświadczenie w czytaniu tekstów filozoficznych – od 1989 roku. Projekt „des Chaises Un Texte”, oparty na scenariuszach teatralnych, poetyckich i filozoficznych.

Zainteresował się tym gatunkiem po przeczytaniu pracy filozofa Gille Deleuze, „Mille Plateaux”. Jednak dramatopisarz przyznał, że na początku nie wiedział, jak przekazać tego autora.

„W przeciwieństwie do G. Deleuze, który przyjmuje przykłady na przykład w popkulturze, E. Levin pozostaje w dziedzinie pomysłów. Napisał wiele prac w niezwykłym języku, jego filozofia jest filozofią koncepcji. Jako dramaturg potrzebowałem Głębokie zrozumienie autora, więc poznałem filozofa Bernarda Fischera i ojca Roberta Scholtusa, kapłana parafialnego kościoła Saint-Maksimin w Metz, który znał E. Levina, zaprosił go na kilka wykładów. Na Litwie spotkałem filozofa V. Bakhmetjevs, który opowiedział mi inspirującą historię, która stała się kluczem – historię psa Bobby’ego – powiedział V. Adelus.

Historia Bobby’ego

Podczas II wojny światowej E. Levin służył w armii francuskiej jako tłumacz języka rosyjskiego i niemieckiego. Na samym początku wojny dostał się do niewoli i spędził cztery lata w obozie we wschodnich Niemczech. Mundur francuskiego żołnierza uratował mu życie, podczas gdy reszta jego rodziny w Kownie – jego rodzice i dwóch braci – zginęła.

Na szczęście przeżyła jego żona Raisa i córka, przyjaciółka E. Levin, Maurice Blanchot, pomagał im ukrywać się w czasie wojny. Nawet uwięziony filozof nie przestał pisać i zeznał, że żydowscy więźniowie nie byli uważani za ludzi w obozie, nawet zostali uwięzieni w oddzielnych koszarach żydowskich i niewolniczej pracowali. W oczach strażników i otaczających ich ludzi byli po prostu bandą małp, które nie należały do ​​ludzkości.

Pewnego dnia bezdomny pies przybył do obozu i zamieszkał z więźniami. Nazywał się Bobby. Był psem, który nie wątpił w ich ludzkość: więźnia lub strażnika, Heinricha lub Emmneela – był człowiekiem.

Global: Występ zaprezentowany na etapach Luksemburga i Litwy został stworzony przez międzynarodowy zespół – z Francji, Polski, Litwy. Zdjęcie D. Stankevicius.

„Ta historyczna sytuacja przypomniała mu Odyseusza w Itakie i egipskie bóstwa z zwierzątami na brzegach Nilu. Jest to piękny fragment, który zaczyna się od dość szczególnego doświadczenia i który jest bardzo zbliżony do filozofii E. Levina, która Zastanawia się nad relacją z drugim, – mówi V. Adelus – To, co nazywa terminem „twarz”, można wyjaśnić następująco: Kiedy patrzę na twarz, zanim zobaczę osobę fizyczną, widzę najpierw istotę ludzką. Za każdym razem za każdym razem. Mężczyzna lub kobieta, twarz, pojawia się przede mną, jestem za to odpowiedzialny. To sprawia, że ​​daję monetę bezdomnej na stacji metra, to sprawia, że ​​umieszczam inną osobę na pierwszym miejscu, to sprawia, że ​​komuś pomagam komuś poza tym fakt, że ktoś inny istnieje przed moją odpowiedzialnością, czyni mnie w pełni człowiekiem.

Według V. Adelusa cała ta filozofia dotyczy odpowiedzialności i człowieczeństwa. „Ze swojego tragicznego doświadczenia E. Levinas czerpie ideę otwartości i odpowiedzialności wobec innych. To coś, co mnie dotyka. Kiedy usłyszałem historię psa Bobby’ego, pomyślałem, że identyczne przykłady możemy znaleźć w pracy E. Levin i transponują je do teatru. Problem polega na tym, że taka część pracy Levina jest niewielka, wszystko inne jest raczej abstrakcyjne, koncepcyjne, więc musieliśmy spojrzeć dalej ” – wyjaśnia autor pomysłów na utwór.

Kiedy patrzę na twarz, zanim zobaczę osobę fizyczną, najpierw widzę człowieka. Za każdym razem, gdy pojawia się mężczyzna lub kobieta, twarz, jestem za to odpowiedzialny.

Występ filozoficzny

W Kownie czterech aktorów za pomocą fragmentów tekstów, obrazów, dźwięków i wywiadów przekazuje myśl E. Levin w naszym codziennym życiu. Trzech wykonawców wzięło udział w produkcji Ashes w Alzet – dwóch aktorów Jean -Louis Coulloc’h i Sylvie Joert oraz filozofa Viktora Bakhmetjeva.

„Jest bardzo inspirującą osobowością, świetnym nauczycielem. Pamiętam, że rozmawialiśmy przez aplikację Zoom i zaoferowałem Viktorowi dołączenie do projektu. Jego odpowiedź brzmiała:„ podejmuję szybkie decyzje, ale tym razem „Tak!” Dopiero wtedy się zawahał, ale Isabelle i ja nie mieliśmy wątpliwości co do jego umiejętności bycia na scenie, co do jego charyzmy. Myślę, że spróbowanie innej roli poza Litwą było dla niego trochę łatwiejsze. Warto zauważyć, że tekst Victora był napisany po angielsku, ale w dniu premiery mówił po francusku. Pracował bardzo ciężko i przyczynił się do występu. Viktoras doradza teraz aktorom Narodowego Teatru Dramatycznego w Kownie”, wspomina V. Adelus od miłej znajomości.

Global: Występ zaprezentowany na etapach Luksemburga i Litwy został stworzony przez międzynarodowy zespół – z Francji, Polski, Litwy. / D. Stankevicius zdjęcie.

W Kaunas, V.adelus i I.Adelus i Suran tworzą premierę z aktorami Marius Karolis Gotberg, Motiejs Ivanauskas, Povilas Jatkevičius i Artūrs Suziedėlis, doskonale się uzupełniają.

Spektakl składa się z pięciu części opartych na głównych koncepcjach Levina: „Bezsenność / To jest”, „Twarz”, „Odpowiedzialność”, „Eros” i „Przytulanie”. Strukturę spektaklu tworzą sekwencje pojęć, w których aktorzy wypowiadają słowa E. Wino. Autor pomysłu precyzuje, że celem nie było ujawnienie wszystkiego, a jedynie dopracowanie kilku pojęć, aby były zrozumiałe. Ważną rolę w spektaklu odgrywają rozwiązania dźwiękowe i wizualne, w tym przypadku projekcje wideo są wyświetlane na żywo. Ten program jest interdyscyplinarny.

„Wyobraziliśmy sobie, że wszystkie fabuły powinny być wizualne. Poprosiliśmy kamerzystka Mr. Lucyńskiego o tworzenie wizualizacji dla każdej sceny. Scenografia składa się z ogromnego lustra 6×12 m, które całkowicie obejmuje ramę sceny, kłada nacisk na pomysł na pomysł ​Twarz, odbicie i to, co widzę patrząc na drugiego” – wyjaśnia V. Adelus.

Piętro to coś w rodzaju XX-wiecznego modernistycznego budynku Poczty Głównej w Kownie. Budynek z lat 40-tych, reprodukcja układu posadzki. „Jeśli chodzi o muzykę, pierwszym pomysłem były tradycyjne litewskie piosenki, wydobywające się spod sceny, jakby głos litewskich korzeni E. Levina. Później postanowiliśmy zaprosić R. Mazuras, muzyka i polskiego improwizatora. True, trochę litewskości jest również ujawniane w kostiumach Isabelli – są wykonane z tkaniny lnianej. W wydajności „Veidas / Face” jest bardzo niewiele narzędzi scenicznych, ale wszystkie są bardzo skuteczne ”, wyjaśnia V. Adelus.

Bieżące wartości

Według projektanta zawsze wyobrażamy sobie filozofię jako abstrakcyjną, złożoną, a ta praca chce pokazać coś przeciwnego.

„Myślę, że język filozoficzny jest jak język sam w sobie; jesteśmy Francuzami lub Litwinami i posługujemy się językiem filozofii jako kolejnym językiem obcym. Znajomość języka obcego może wynosić od 0 do 100%, ale nie jest konieczne zrozumienie i wiecie wszystkiego, możesz odegrać ważną rolę dla siebie. Myślę, że można przyjąć filozofię jako język, pewne rozumienie, a nawet całość tego przedstawienia. Dla mnie, zwykłego człowieka, filozofia pomaga mi w refleksji nad moimi wartościami, moim życiem, moimi działaniami – może być stosowana w życiu codziennym. To jest dość specyficzne. Pamiętając przykład Odpowiedzialności, nie jestem obojętny na starszą panią, która upadła na ulicy. Czemu? O co się o nią martwię? Filozoficzne poglądy Levina na temat odpowiedzialności są bardzo mocne i pomocne. Myślę, że każdy z nas, nawet nie wiedząc o tym, nieświadomie podąża za naszą własną filozofią, musieliśmy sformułować własne wartości ”, zeznał artysta.

E.Levins napisał wiele książek po doświadczeniu tragicznej rzeczywistości wojny: społeczeństwo zapytało, jak taka fala zła i nieludzkiego przetoczyła się po Europie, dlaczego holokaust miał miejsce, dlaczego nie został nagle aresztowany.

Dziś na Ukrainie toczy się krwawa wojna, giną tysiące cywilów: dzieci i dorośli. Demokratyczny świat nie jest w stanie zatrzymać tego wszystkiego na raz i wielu zastanawia się: co mogę zrobić?

„Filozofia E. Levina, który przeżył taki horror, nie jest filozofią gniewu i zemsty. Jego główne pytanie brzmi: co sprawia, że ​​czujesz ludzkość? Ta ludzkość jest najważniejsza, nawet gdy nastąpi okrucieństwa. Jego filozofia jest otwarta Drugi. E. Levin był wesołą i szczęśliwą osobą, kochał życie i ludzkość. Dla każdego, kto doświadcza tragedii w życiu, zapewnia narzędzia, które pomagają im znaleźć nadzieję i radość ”, jest przekonany V. Adelusa.