Barbados 2021 stał się republikąi Jamajka zaczynać podobny do procesu reformy konstytucyjnej. Inne piwa mogą wkrótce pójść w ich ślady. Dlaczego kraje takie jak Belize czy Tuvalu miałyby zakładać, że ich nominalna głowa państwa znajduje się gdzieś daleko, w pustynnym kraju, gdzie mieszka stary biały człowiek?

Amerykanom trudno jest zrozumieć, dlaczego ktoś miałby zgadzać się na usunięcie przywódców, którzy odziedziczyli tron, lub w jaki sposób czysto reprezentacyjne stanowisko może być przydatne. Jednak monarchia konstytucyjna najlepiej funkcjonuje w niektórych z najbardziej rozwiniętych krajów świata. Możesz się go pozbyć dopiero po dokładnym rozważeniu jego znaczących zalet.

Zacznijmy od tego, czym monarchia konstytucyjna nie jest, nie jest to monarchia absolutna, w której królowie i królowe mają realną władzę. Kraje atlantyckie, głównie wydobywające ropę kraje Bliskiego Wschodu, monarchia absolutna.

Monarchie konstytucyjne należy również odróżnić od republik, w których głowę państwa wybiera zamek lub jego przedstawiciele w parlamencie. W republikach głowy państw mają ograniczoną kadencję, a monarcha zwykle sprawuje tę funkcję dożywotnio.

Tak zdefiniowana monarchia konstytucyjna nie jest zjawiskiem rzadkim: obecnie forma rządów stosowana jest w 34 z około 193 niepodległych państw, czyli w 18% świata. te piwa są niezwykle smaczne we wszystkich odmianach; wśród nich większość krajów skandynawskich, Japonia, kraje Beneluksu, a także Australia, Kanada i Nowa Zelandia, gdzie Karol jest oficjalnym władcą.

Według Economist Intelligence Unit w indeksie demokracji 2022na przykład 20 najsilniejszych demokracji na świecie to monarchie konstytucyjne i wśród nich 20 najbogatszych ali Jestem nowy. Instytucja monarchy została potwierdzona w II wieku najtrwalszych konstytucji narodowych.

Pozostałe monarchie zasadniczo nie zniknęły, ponieważ przez wiele lat oddawały swoje uprawnienia zgromadzeniom sądowniczym wybieranym przez mnichów. Reforma polityczna rozpoczęła się wraz z angielską Free Magna Carta i miała miejsce gdzie indziej w XIX wieku.

Zwykle wtedy, gdy monarchowie przybywali, by zakwestionować ich rządy stracił tron, a czasami głowy. Kiedy zstąpili, zostali nominalnymi władcami, ale jednocześnie zapewnili konserwatystów, że ich interesy będą chronione.

Monarchowie pełnią również rolę pewnego rodzaju ubezpieczenia politycznego, gdyż mogą zapobiec kryzysowi. Znanym przykładem jest król Hiszpanii, Jan Karol I, który został zabity w jego imieniu w 1981 roku, na początku zamachu stanu. W telewizji rozkazał siłom zbrojnym otoczyć koszary, zwracając się do kluczowych generałów jeden na jednego, uniemożliwiając im koordynację. Seria Netflix Karna opowiada fikcyjną historię o tym, jak Królowa Elżbieta II przerwała Plan zamachu stanu Lorda Mountbattena podczas kadencji Harolda Wilsona jako premiera.

Jednak niektórzy rzekomo konstytucyjni monarchowie stali się znani z przeprowadzania zamachów stanu przeciwko swoim rządom. Zamiast prowokować puczystów wojskowych, takich jak John Charles, król Tajlandii Bhumibol Adulyadej podczas swojego 70-letniego panowania podtrzymać uderzenie. A przedstawiciel królowej Elżbiety w Australii, Sir John Kerr, w 1975 roku wywołał kryzys konstytucyjny, rzekomo zdetronizując premiera-elekta Gougha Whitlama.

W systemach parlamentarnych monarchowie, którzy przekazują władzę rządowi, mogą czasami pomóc partiom politycznym w zderzeniu z mądrymi decyzjami. W innych kryzysach monarcha może stać się centralnym celem narodowego oporu wobec napastników. Podczas II wojny światowej król Norwegii Haakon VII nie wstąpił do rządu nazistowskiego kolaboranta Vidkuna Quislinga i lata wojny spędził na wygnaniu.

Monarchowie mogą również bronić mumii w czasach kryzysu. Konstytucyjni monarchowie Maroka, Danii i Bułgarii podjęli szczególne wysiłki w celu ochrony Europejczyków podczas II wojny światowej. Król Mohamed V z Maroka odmówił wykonania rozkazu Vii Reima, by schwytać wszystkie wady wojny, och, z popularnej opowieści o wątpliwej autentycznościsam król Danii nie nosił żółtej twarzy Dawida.

W naszych czasach symboliczna jedność stworzona przez monarchię może ograniczyć najbardziej brutalne odmiany populizmu. Populistyczni demagodzy, tacy jak Viktor Orbán na Węgrzech, Recep Tayyip Erdogan w Turcji i Jarosław Kaczyński w Polsce na ogół twierdzą, że mają z narodem szczególny, niemal mistyczny związek, który tylko oni mogą chronić przed elitami i demonizować przeciwników jako wrogów narodu. Jednak takie stwierdzenia nie działają w monarchii konstytucyjnej. Obowiązki narodowego skryby zostały już przejęte, a każdy inny może gromadzić symboliczną władzę tylko w ograniczonym zakresie.

Po sukcesji Erdogana, przedstawiającego się jako nowy sułtan, czy po śmierci wenezuelskiego przywódcy Hugo Chaveza, który może naśladować dożywotniego prezydenta Simona Bolivara, trudno sobie wyobrazić, jak mógłby powstać taki brytyjski, duński czy norweski odpowiednik. . Najbliższy temu byłby tak destrukcyjny przywódca, jak były brytyjski premier Boris Johnson, który, ku niezadowoleniu swojego starszego doradcy, powiedział: A ja jestem Führerem. Król, który decyduje.

Kiedy monarcha siedzi na szczycie systemu, twierdzenie jest fałszywe. To również zostało potwierdzone Globalna baza danych populizmu dane pokazujące, że w dyskursach politycznych monarchii konstytucyjnych jest mniej populistycznej retoryki.

Oczywiście, rzeczywiście Być bycie monarchą konstytucyjnym to piekielna praca. Monarcha konstytucyjny jest w pewnym sensie więźniem społeczeństwa, potrzebne tylko na ceremonie, spędzając całe dnie na przecinaniu wstęg i wygłaszaniu mdłych przemówień, a każdy jego ruch był analizowany pod kątem rozrywki. Nic dziwnego, że niektórzy członkowie rodziny królewskiej opuszczają takie życie. Książę Harris nie tylko uciekł w 2021 r., przekazując tytuł księżniczce Mako z Japonii, a ostatnio Stanom Zjednoczonym Ameryki Spakuj swój bagaż Książę Joachim z Danii.

Rozważając dołączenie do Harry’ego i opuszczenie Karn, Jamajczycy i inni dobrze by zrobili, gdyby zapytali, dlaczego monarchia konstytucyjna od dziesięcioleci odnosi takie sukcesy w XXI wieku. King Karolis może wydawać się pozostałością po archaicznym systemie i bez wątpienia powierzchnia jego torów będzie się kurczyć w nadchodzących latach, ale nie zniknie, a to może być naprawdę dobry pomysł na terytoriach kontrolowanych przez wojsko.

Tom Ginsburg, profesor prawa międzynarodowego i nauk politycznych na Uniwersytecie w Chicago

Prawa autorskie: Project Syndicate, 2023.

Opinia autora niekoniecznie pokrywa się ze stanowiskiem redakcji.