Jednak konflikty między prezydentem a konserwatystami w sprawie ambasadora w Polsce nie zakończyły się. Choć do niedawna wydawało się, że obie strony łagodzą ton, w tym tygodniu fajerwerków i ultimatum jest więcej.

Prezydencja oskarżyła Žygymantasa Pavilionisa o ingerencję i naciski, a konserwatyści z kolei zagrozili prezydentowi środkami prawnymi. Być może rzeczywiście konstruktywny dialog toczy się za zamkniętymi drzwiami, a walki wyborcze toczą się wyłącznie w miejscach publicznych?

W zeszłym tygodniu wydawało się, że spór o ambasadora w Polsce już się zakończył. Tak zdawali się myśleć konserwatyści i prezydent.

Obiecano, że „wkrótce przystąpimy do mianowania ambasadora”, ale wydaje się, że w tym tygodniu wszystko wróciło do punktu wyjścia.

„Być może prezydent, który nigdy nie zajmował się polityką zagraniczną, ogranicza się do konfliktu z Gabrielem Landsbergiem. Ale to coś znacznie więcej. W interesie każdego obywatela Litwy jest stworzenie drogi do przyszłości, na której będziemy mogli podnieść swoje dzieci bezpiecznie i nigdy nie zobaczą rosyjskich czołgów tak, jak widziałem je na wieży telewizyjnej. A prezydent studiował w Niemczech z listą pewnej partii” – powiedział przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych (TS-LKD) Žygymantas Pavilionis.

Cóż, to w zasadzie walka na interpretacje.

w Waszyngtonie Z. Pavilionis był zaskoczony zapowiedzią, że prezydent będzie oczekiwał alternatywnych kandydatów od G. Landsbergisa. To nie są te, które ministerstwo już zaproponowało. Do tego Ż. Pavilionis odpowiedział ultimatum: jeśli prezydencja odmówi do końca stycznia rozpatrzenia już złożonych wniosków, Ž. Komisja pawilonu będzie interweniować. Potem znowu kolej na prezydenta. Odpowiedział, że jakakolwiek ingerencja URK w ten proces na tym etapie będzie postrzegana jako presja na Prezydenta i rząd.

„No cóż, to w zasadzie walka na interpretacje. Prezydent wyobraża sobie, że wszystko musi być mu podporządkowane i nie widzi żadnej roli dla rządu” – stwierdził politolog Mariusz Antonowicz.

Pełna relacja – w filmie LNK:

Choć Litwa od czterech miesięcy nie ma w Polsce ambasadora, Asta Skaisgirytė, doradczyni prezydenta Gitana Nausėdy, stwierdziła, że ​​nie odczuwa braku komunikacji. G. Nausėda może komunikować się z Prezydentem RP Andrzejem Dudą bez pośredników: często się widują, dzwonią, korespondują SMS-ami.

„Wiesz, połączenie jest naprawdę świetne. Myślę, że w czasie mojej kadencji stosunki z Rzecząpospolitą Polską naprawdę się poprawiły i są doskonałe w różnych obszarach” – cieszył się Prezydent G. Nausėda.

Ale podczas gdy rząd litewski nalegał na ambasadora, rząd polski został zastąpiony przez Donalda Tuska. A zgodnie z Konstytucją RP o polityce zagranicznej nie decyduje prezydent, ale rząd.

„Prezydent tu mówi, że komunikuje się z częścią Polski i z tą częścią Polski, która ma mniejsze uprawnienia do prowadzenia i tworzenia tej polityki zagranicznej” – powiedział Antonowicz.

Zadaniem ambasadora będzie budowanie mostów z nowym rządem.

„Był rząd, który ma poważny konflikt z prezydentem Dudą. Zrobi wszystko, żeby go ograniczyć. Ambasadorowie zostali odwołani. Tam dzieją się jeszcze ważniejsze dramaty niż tutaj” – zapewniał Ž. Flaga.

Jeżeli do końca stycznia nie uda się osiągnąć porozumienia z prezydentem, konserwatyści obiecują rozwiązanie problemu w Sejmie.

„Wyobraźmy sobie, że przez 33 lata niepodległości prezydentura nie miała żadnych norm prawnych, które w jakiś sposób poradziłyby sobie z taką sytuacją” – powiedział Ž. Flaga.

Natomiast Z. poseł do komisji Pawilonu, rolnik Giedrius Surplys, uważa, że ​​konserwatyści rzeczywiście rozmawiają z prezydentem, ale tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy.

„Konstruktywny dialog toczy się poza kamerami, jednak przed kamerami, przed prasą, przed wyborcami przedwyborcza walka prezydencka trwa” – powiedział wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych (LVŽS) Giedrius. Dostawy.

Ocenia zatem, że do końca stycznia uda się osiągnąć kompromis w sprawie ambasadora. I choć niewątpliwie Polacy oglądają ten dramat, to nie traktują go poważnie.

„Wszyscy doskonale – zarówno polski rząd, jak i prezydent Zełenski – rozumieją, że nasz prezydent jest chronicznie skłócony z Ministrem Spraw Zagranicznych i zapewne z Premierem. Wszyscy uważają to za oczywiste, za nieuniknione w polityce” – jest o tym przekonany przez G. Surplysa.

W zeszłym tygodniu warto było zdziwić się, gdy w samolocie G. Landsbergis spotkał się z W. Zełenskim, ale potem musiał już iść swoją drogą. Chociaż obecny był także kolega pana Landsbergiego, minister spraw zagranicznych Ukrainy Dmytro Kuleba, prezydent Landsbergi go nie zaprosił.