We wtorek wieczorem polski parlament głosował za centrowym rządem Donalda Tuska.

248 członków niższej izby parlamentu – Seimasu – głosowało „za”, 201 „przeciw”, nie było głosów wstrzymujących się.

Rząd zaproponowany przez Tuska, byłego przewodniczącego Rady Europejskiej i byłego premiera Polski, zastąpi administrację kierowaną przez sprawującą władzę od ośmiu lat prawicową partię Prawo i Sprawiedliwość (PiS), często pozostającą w konflikcie z Bruksela.

Oczekuje się, że w środę prezydent Andrzej Duda złoży przysięgę przed rządem Tuska.

Wotum zaufania dla 460-osobowego Sejmu odbyło się kilka godzin po przedstawieniu przez Tuska ministrów i nakreśleniu priorytetów pracy.

Głosowanie zostało przełożone po tym, jak w parlamencie wybuchł chaos, po tym jak skrajnie prawicowy poseł zgasił gaśnicą menorę chanukową w holu parlamentu.

Tusk potępił czyn, który nazwał niedopuszczalnym i haniebnym. Ustawodawca Grzegorz Braun (Gžegož Braun), który zachował się w ten sposób, otrzymuje czasowy zakaz udziału w spotkaniach i grozi mu odpowiedzialność karna.

Obietnice wobec UE i Ukrainy

We wtorek Tusk przedstawiając swój program i skład swojego rządu Tusk wezwał do silnej Unii Europejskiej, która wzmocni jego kraj, i zapewnił, że jego rząd skoncentruje się na zaangażowaniu świata w dalszą pomoc Ukrainie w prowadzeniu wojny na pełną skalę . Inwazja rosyjska.

Ponadto obiecał zniesienie trwającej od ponad miesiąca blokady nałożonej przez polskich kierowców ciężarówek na granicę z Ukrainą.

Już w środę gabinet D. Tuska może zostać zaprzysiężony, aby on jako nowy premier mógł uczestniczyć w czwartkowym i piątkowym szczycie Unii Europejskiej w Brukseli.

Zapowiedział, że pojedzie z Brukseli do Tallina, gdzie planuje spotkać się z premierami krajów bałtyckich.

Tusk, który był polskim premierem w latach 2007–2014 i przewodniczącym ESDZ w latach 2014–2019, zapowiedział odblokowanie wielomiliardowej pomocy UE zamrożonej z powodu długotrwałych napięć między Brukselą a odchodzącymi Polakami. rządu.

W rządzie D. Tuska na czele Ministerstwa Spraw Zagranicznych staną były szef dyplomacji Radoslavas Sikorskis i minister finansów Andrzej Domański. Bartłomiejs Sienkiewicz zostanie ministrem kultury i dziedzictwa narodowego, a Adamas Szlapka ministrem spraw europejskich. Marcin Kierwinskis zostanie ministrem spraw wewnętrznych.

Marzena Czarnecka (Mažena Čarnecka) obejmie stery Ministerstwa Przemysłu, a Krzysztof Hetman (Krzysztof Hetman) obejmie stery Ministerstwa Rozwoju i Technologii. Dariusz Klimczak zostanie ministrem infrastruktury, a Paulina Hennig-Kloska stanie na czele Ministerstwa Klimatu i Środowiska.

Katarzyna Pelczyńska-Nałęcz zostanie ministrem finansów i polityki regionalnej, a Agnieszka Buczyńska ministrem społeczeństwa obywatelskiego i przewodniczącą Komitetu Pożytku Publicznego.

Na czele Ministerstwa Oświaty stanie Barbara Nowacka, a Ministerstwem Sportu Sławomir Nitras. Na czele Ministerstwa Zdrowia stanie Izabela Leszczina, a Marzena Okla-Drewnowicz zajmie się kwestiami polityki wobec osób starszych.

Agnieszka Dziemianowicz-Bak (Bank Agneška Dziemianowicz) stanie na czele Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, a Dariusz Wieczorek (Dariusz Vechorekas) – Ministerstwem Nauki. Ministrem Równości została wówczas Katarzyna Kotula.

W rządzie pracować będzie także kilku ministrów „bez teki”: Jan Grabiecs, który stanie na czele Kancelarii Premiera, Tomasz Siemoniak, który będzie odpowiadał za służby specjalne i Maciejs Bereks, który będzie odpowiadał za sprawy legislacyjne.

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen (Urzula von der Leyen) i prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski przesłali za pośrednictwem X gratulacje D. Tuskowi, gdy w poniedziałkowy wieczór Sejm zlecił mu utworzenie rządu.

Wotum zaufania dla rządu Tuska nastąpiło po tym, jak przedstawiciel PiS Mateusz Morawiecki nie uzyskał wystarczającego poparcia dla swojego rządu w Sejmie.

W październikowych wyborach powszechnych konserwatyści zdobyli najwięcej mandatów, ale zabrakło im większości. Jednak premier PiS Morawiecki dostał pierwszą szansę na próbę utworzenia nowego rządu.

Choć Platforma Obywatelska Tuska zajęła w wyborach drugie miejsce, uzyskała większość, łącząc się z dwoma niewielkimi, proeuropejskimi ugrupowaniami opozycyjnymi: Trzecią Drogą i Nową Lewicą.