Zatrudnianie przedstawicieli brakujących zawodów na Litwie bez wizy/zezwolenia na pobyt

Co sześć miesięcy Dyrektor Litewskiej Giełdy Pracy publikuje listę zawodów, w których brakuje rąk do pracy w Republice Litewskiej. Przedstawiciele zawodów takich jak kierowcy dalekobieżni, spawacze, tynkarze itp., którzy znajdują się na powyższej liście, mogą łatwiej znaleźć zatrudnienie na Litwie. Nie potrzebują pozwoleń na pracę, ale pojawia się wiele pytań dotyczących pozwoleń na pobyt czy krajowych wiz D.

Nie jest jasne, czy konieczne jest uzyskanie wizy krajowej D lub zezwolenia na pobyt czasowy na Litwie dla Ukraińca, który (1) przyjeżdża na Litwę do pracy i jest wpisany na listę brakujących zawodów, (2) jest zatrudniony w firmie w Republice Litewskiej na okres 90 dni; (3) posiadać paszport biometryczny.

W dokumentach prawnych nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Istnieje więc wiele sposobów interpretacji tego problemu. W opinii autora cudzoziemiec wpisany na listę brakujących zawodów nie jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na pobyt czasowy na Litwie ani wizy krajowej D.

Oddelegowanie cudzoziemców zatrudnionych w Polsce na Litwę

Art. 58 ustawy „o statusie prawnym cudzoziemców”. 18:00 stanowi, że cudzoziemiec jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę, jeżeli jest zatrudnionym na stałe pracownikiem firmy mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu, jest przez tę spółkę wysyłany do czasowej pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Litwy i jest objęty ubezpieczeniem społecznym tego państwa członkowskiego.

Akty prawne nie wyjaśniają, czym jest „pracownik stały”, dlatego nawet właściwe władze litewskie odmiennie interpretują to pojęcie. Litewska firma wysyłająca cudzoziemców zatrudnionych w Polsce do pracy tymczasowej w Polsce powinna odpowiedzieć na następujące pytania: czy cudzoziemiec zatrudniony w Polsce pracuje w Polsce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony; czy jest objęty ubezpieczeniem społecznym w Polsce i posiada zaświadczenie A1; czy cudzoziemiec uzyskał w Polsce lokalną wizę polską, która pozwala mu pracować wyłącznie w Polsce, czy też wizę Schengen.

Bez niezbędnych dokumentów (np. zaświadczenia A1) istnieje ryzyko nielegalnej pracy na Litwie.

Oddelegowanie obcokrajowców do litewskiej firmy w celu wykonywania usług w konkretnej firmie

Art. 58 ustawy „o statusie prawnym cudzoziemców”. 12:00 stanowi, że zezwolenie na pracę nie jest wymagane do oddelegowania cudzoziemca, jeżeli zachodzą określone w ustawie przesłanki. Wydawać by się mogło, że w przypadku, gdy cudzoziemiec nie spełnia powyższych warunków (np. przepracował w kraju pochodzenia krócej niż trzy miesiące), aby móc go oddelegować na Litwę, musi uzyskać zezwolenie na pracę, jednak prawo litewskie tego nie przewiduje. ogólnie regulują taką sytuację: w przypadku oddelegowania zezwolenie na pracę nie jest wydawane.

Coraz więcej obcokrajowców przyjeżdża w podróż służbową krótszą niż 90 dni i pracuje na Litwie bez zezwoleń na pracę, zezwoleń na pobyt czasowy i wiz krajowych D (głównie Ukraińcy).

Pojawia się problem oddzielenia prawdziwej pracy od fikcyjnego oderwania się. W przypadku stwierdzenia, że ​​pracownik oddelegowany do wykonywania obowiązków na terenie Republiki Litewskiej nie spełnia kryteriów pracownika delegowanego, ustawa o gwarancjach dla pracowników delegowanych Republiki Litewskiej nie będzie miała zastosowania i uzna się, że pracownik delegowany oddelegowanie jest fikcyjne i pracownik pracuje nielegalnie na terenie Republiki Litewskiej.

Oddelegowanie cudzoziemców do litewskiej agencji pracy

Litewscy przedsiębiorcy odczuwając brak pracowników na Litwie, zakładali agencje zatrudnienia za granicą i na Litwie. Działalność agencji zatrudnienia często ma charakter maskowany: ze statutu firmy wynika, że ​​przedsiębiorstwo nie pełni funkcji agencji zatrudnienia, lecz świadczy różnego rodzaju usługi. Do tych firm delegowani są obcokrajowcy, którzy następnie „przekazani” są prawdziwym pracodawcom.

Naczelny Sąd Administracyjny Litwy wyjaśnił w sprawie administracyjnej, że delegowanie cudzoziemców do litewskiej firmy faktycznie świadczącej usługi pracy tymczasowej jest nielegalne. Sąd uznał, że litewska spółka nie prowadzi faktycznej działalności produkcyjnej, a wręcz przeciwnie, świadczy usługi pracy tymczasowej, gdyż przedstawione w sprawie umowy o świadczenie usług pomiędzy litewską spółką a jej klientami potwierdzają, że litewska spółka zapewnia pracowników delegowani do innych podmiotów na podstawie umów o wykonanie prac przewidzianych umowami.

Zatrudnienie obcokrajowców w litewskiej firmie i ich późniejsze oddelegowanie

Cudzoziemiec legalnie zatrudniony w litewskiej firmie prowadzącej rzeczywistą działalność gospodarczą może zostać oddelegowany do innej firmy na krótki okres, jednak model ten należy stosować ze szczególną ostrożnością, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami cudzoziemiec nie może pracować inaczej niż u pracodawcy. który podjął się zatrudnienia go w Republice Litewskiej (ustawa „O statusie prawnym cudzoziemców”, art. 7), a cudzoziemcowi wydawane jest zezwolenie na pracę na okres maksymalnie 2 lat, z określeniem zatrudnienia (obowiązków) i firma, instytucja lub organizacja, w której cudzoziemiec będzie pracował (art. 61 ustawy „o statusie prawnym cudzoziemców”).

Ponadto w przypadku delegowania cudzoziemca z Litwy do innego kraju UE należy doprecyzować, czy w państwie przyjmującym nie obowiązują dodatkowe wymogi: np. obowiązek posiadania formularza A1, wizy lokalnej czy zezwolenia na pobyt czasowy.