Po pogłębieniu ogólnej teorii względności można to sobie wyobrazić Wszechświat w czasoprzestrzeni mogą tworzyć się nie tylko czarne otchłanie – głębokie doły grawitacyjne, z których nic, nawet światło nie może się wydostać – ale także nieprzekraczalne szczyty. W przeciwieństwie do Czarnej Otchłani odpychają wszystko, co się do nich zbliży. Takie „szczyty” — białe przepaści.

Koncepcja białych dziur pozostaje hipotezą, ponieważ astronomowie ich jeszcze nie zidentyfikowali. Jednak, jak zauważył w latach czterdziestych Nathan Rosen, kolega A. Einsteinie, nic nie stoi na przeszkodzie, aby postawić hipotezę, że czasoprzestrzeń zniekształcona przez czarną otchłań łączy się w swoim najgłębszym punkcie ze szczytem białej otchłani, tworząc rodzaj mostu. Dzięki której, mając wolną wolę wyobraźni, można szybko pokonywać ogromne kosmiczne odległości. Lub przekazać informacje.

Aby zrozumieć, jak mógłby wyglądać taki tunel, fizycy z Uniwersytetu w Sofii stworzyli uproszczony model „ujścia” tunelu czasoprzestrzennego z pierścienia namagnesowanego płynu i przyjęli wiele założeń dotyczących tego, jak materiał powinien się zachowywać przed wejściem do otchłani, pisze Science Alert.

Cząsteczki spadające w polu grawitacyjnym tego obiektu wytwarzają silne pola elektromagnetyczne podlegające odpowiednim prawom. W tym czasie następuje charakterystyczna polaryzacja światła emitowanego przez ogrzany materiał. To właśnie dzięki zastosowaniu takiej polaryzacji astronomom udało się uzyskać pierwsze obrazy horyzontu zdarzeń czarnych dziur w 2019 i 2022 roku.

Okazuje się, że wejście do tunelu czasoprzestrzennego bardzo trudno odróżnić od spolaryzowanego światła emitowanego przez wirujący wokół czarnej otchłani dysk chaosu. Zgodnie z tą logiką czarna dziura М87* może okazać się tunelem czasoprzestrzennym. Jak wiele innych czarnych dziur.

Chociaż niezwykle trudno jest odróżnić jedno ciało niebieskie od drugiego, nadal jest to możliwe. Wymaga to masy między nami a tunelem czasoprzestrzennym, której grawitacja, jak soczewka, potęguje drobne różnice. Lub jeśli masz szczęście z kątem widzenia, możesz zobaczyć, jak zmienia się sygnatura światła zbliżającego się do wejścia do tunelu czasoprzestrzennego.

Dzięki symulacji możliwe będzie odkrycie innych cech fal świetlnych, które mogą stać się podstawą bardziej niezawodnych metod wyszukiwania tuneli czasoprzestrzennych, bez konieczności posiadania idealnych kątów widzenia lub pomyślnie ustawianych soczewek.

Najlepsze miejsce do szukania tuneli czasoprzestrzennych zaproponowali amerykańscy naukowcy w 2019 roku. Ich zdaniem poszukiwania należy rozpocząć od centrum Drogi Mlecznej. Tam, gdzie znajduje się czarna otchłań Strzelca A*, panują warunki ekstremalnej grawitacji niezbędnej do powstania tuneli czasoprzestrzennych.

Źródła:

https://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.106.104024

https://www.sciencealert.com/wormholes-may-already-have-been-detected-physicists-say