Architektem nowej rzeźby jest Tomas Valentinaitis, rzeźbiarzami są Vējas Aliukas i Matas Janušonis („warsztat Abracadabra”). Zdaniem krytyk sztuki Ievy Kuzminskaitė-Staigienė to, co było już zniknęło i nie ma potrzeby tworzenia rzeźbiarskich symulakrów historycznych. „Zły egzemplarz. Nie ma prawdziwej rzeźby”, pyta na Facebooku.

Lolita Vyžintienė, dyrektorka galerii „Aukso pjūvio”, zauważyła, że ​​pomnik Z. Pronaszki odpowiadał potężnemu duchowi Wilna. Rzeźbiarz poczuł siłę A. Mickevičiusa i ducha Litwy. Odważna decyzja wtedy! I udało się zbudować, niesamowicie. Wygląda nowocześnie i teraz. Może to jedna z najlepszych rzeźb, jakie kiedykolwiek powstały na Litwie w przestrzeni publicznej Nierealistyczne dzieło przestrzenne, ale wykonane z parodii, zniszczyło samą ideę dzieła <...>– skomentował L. Vyžintienė.

Barbara Orszewska, koordynatorka projektu z Instytutu Polskiego w Wilnie, odpowiedziała na dyskusję mówiąc, że historia lubi się powtarzać. W 1923 r. propozycja krakowskiego rzeźbiarza Z. Pronaszki, aby na Placu Ratuszowym w Wilnie wybudować dwunastometrowy, geometryczny, ekspresjonistyczny kształt, bezpodstawny pomnik postaci poety, odlany z brązu lub betonu. , został odrzucony. w okresie międzywojennym, ponieważ był zbyt nowoczesny i nieprzystający do otoczenia placu ratuszowego.

W tym samym czasie powstał komitet wojskowy, który również starał się wybudować pomnik A. Mickiewicza. Komisja ta uznała propozycję Z. Pronaszki za akceptowalną iw 1924 r. na prawym brzegu Wilii, w pobliżu obecnego Palais des Sports, wzniesiono z płyt gipsowo-kartonowych prowizoryczny model pomnika poety projektu rzeźbiarza.

Dla jednych pomnik stworzony przez Z. Pronaszko od mieszkańców Wilna wydawał się straszny, dla innych był istotny, odzwierciedlając znaczenie poety w tamtych czasach. Model przez wiele lat przykuwał uwagę opinii publicznej – stał nad brzegiem Wilii do 1939 roku, kiedy to ze względu na zły stan musiał zostać rozebrany.

Inicjatywy budowy stałego pomnika A. Mickevičiusa przygotowywano także po 1924 r. – odbyły się dwa przetargi, ale ostatecznie realizację tego pomysłu przerwała II wojna światowa.

Dlaczego obecnie na placu K. Sirvydasa odsłania się tę kopię, a nie oryginalną rzeźbę?

„Ta rzeźba nie jest stworzona specjalnie dla tego miejsca. W ubiegłym roku Muzeum Miasta Wilna zorganizowało wystawę „Niezrealizowane projekty wileńskie XX wieku” – to jedna z wystaw. , ta rzeźba została przewieziona do magazynu gdzieś w pobliżu dworca, gdzie była.Pomyśleliśmy, że szkoda, że ​​nikt nie widzi, nie wie – można ją było trzymać w mieście, ludzie mogli ją zapamiętać, dowiedzieć się o niej, o A. Mickevičius, to już historia, nie będzie tam na zawsze, tylko do Nowego Roku, potem pojedzie na kolejną wystawę do Krakowa – tłumaczy B. Orszewska.