Pod koniec XIX wieku kilka ważnych wynalazków znacząco zmieniło fotografię. Około 1880 roku wynaleziono proces żelatyny srebra i zaczęto produkować suche płyty negatywowe, co ułatwiło fotografowanie w terenie. Teraz fotograf nie musi już nosić ze sobą ciężkiego sprzętu laboratoryjnego. Nowe negatywy były tak czułe, a czas naświetlania tak krótki, że stało się możliwe fotografowanie poruszających się obiektów. Tak narodziła się fotografia natychmiastowa. Lekkie i praktyczne aparaty na kasety, mieszczące dużą liczbę negatywów, były łatwe do przenoszenia i transportu podczas długich wypraw. Wprowadzony w 1888 roku przez George’a Eastmana pierwszy aparat Kodaka, w którym zastosowano rolkę negatywu, spowodował rewolucję w praktyce fotograficznej: fotograf po wykonaniu zdjęcia mógł po prostu wysłać klisze lub paski negatywowe do wyspecjalizowanego fotoreportera laboratorium rozwojowe. .

Coraz więcej fotografów-amatorów robi zdjęcia dla przyjemności, coraz częściej fotografowane są zbliżenia, zdjęcia z życia codziennego, intymne scenerie i odległe krainy.

Piktorializm, pierwszy ruch artystyczny w historii fotografii, narodził się, gdy coraz więcej fotografów postrzegało fotografię jako sztukę. Dla piktorialistów nie liczyła się dokumentalna dokładność zdjęcia, ale piękno tematu, ton i kompozycja zdjęcia. Zakładali stowarzyszenia, organizowali wystawy i publikowali publikacje. W Londynie powstał klub „Linked Ring” (1892), w Paryżu powstał „Klub Fotograficzny Paryża” (1888), a Wiedeń i Berlin stały się ważnymi ośrodkami nowej fotografii. Bardzo wcześnie we Lwowie należącym do Austrii zaczęli gromadzić się pierwsi miłośnicy fotografii artystycznej.

W tym kontekście około 1882 roku fotografią zaczął zajmować się hrabia Benediktas Henrikas Tiškevičius, właściciel Raudondvaris koło Kowna. Fotografia stała się jego pasją, która zajmuje go przez ponad dwie dekady. Mieszkający w Paryżu BH Tiškevičius odegrał ważną rolę w historii francuskiego piktorializmu i słusznie uważany jest za jednego z pionierów fotografii artystycznej na Litwie i w Polsce. Przez długi czas niewiele było wiadomo o jego twórczości, uważano, że większość jego dzieł zaginęła bezpowrotnie. Kilka lat temu litewski kolekcjoner Gediminas Petraitis wywołał sensację, odkrywając i przywożąc na Litwę kilkaset zachowanych obrazów z lat 1892-1898. Zdjęcia: BH Tiškevičius.

Odwiedzający Muzeum Łazienki Królewskie będą mogli obejrzeć około 200 fotografii ze zbiorów Muzeum Szawlskiego „Aušras”, Narodowego Muzeum Sztuki Litewskiej, Muzeum Okręgowego w Kownie, zbiorów Muzeum Historycznego w Trokach oraz kolekcji prywatnej Gražiny Petraitienė. .

Fotograf Tiškevičius ukazuje się na tych zdjęciach jako podróżnik, portrecista, uważny obserwator wiejskiej rzeczywistości, dokumentalista swojego życia i twórca scen historycznych.

Wystawa potrwa do 2024 roku. 10 marca

Kuratorzy wystawy: dr. Dainius Junevičius, dr. Małgorzata Maria Grąbczewska

Koordynatorzy: Vilija Ulinskytė-Balzienė, Anna Szary

Projektant graficzny – Juozapas Švelnys

Architektem jest Jurgis Dagelis