René Barrientos Ortuęo (René Barrientos Ortuęo)

Znany wojskowy i polityk, jeden z głównych przywódców lat 52. Jeden z aktorów rewolucji boliwijskiej, Renê Barjentas Ortunjas, został prezydentem po wojskowym zamachu stanu i rządził krajem przez 5 lat, aż do swojej tragicznej śmierci. Za panowania R. Ortunja w Boliwii odnotowano wiele skandalicznych faktów dotyczących traktowania ludzi, którzy nie odpowiadali reżimowi.

W 1969 roku 27 kwietnia rozbił się helikopter, którym podróżował prezydent Boliwii. Choć według oficjalnej wersji stało się to w momencie katastrofy samolotu, w tym roku dużo mówiło się, że helikopter został zestrzelony.

Lin Biao

Lin Biao był współpracownikiem chińskiego przywódcy Mao Zedonga, ministra obrony i wicepremiera Chińskiej Republiki Ludowej, który aktywnie wspierał kult jednostki przywódcy i wymagał, aby każdy żołnierz nosił przy sobie zbiór cytatów Mao. L. Biao był drugą osobą w kraju iw 1969 r. na kongresie został oficjalnie mianowany zastępcą Mao Zedonga i zasadniczo wyznaczony na jego następcę.

Jednak na początku 8-go Lin Biao starł się z prawie wszystkimi wpływowymi przywódcami Komunistycznej Partii Chin i poczuł się niekomfortowo. Złożono na niego skargę. w 1971 r. próbował opuścić kraj i udać się do Związku Radzieckiego, ale jego samolot nie dotarł do celu: podczas lotu nad Mongolią uległ wypadkowi.

Po śmierci tego chińskiego polityka zorganizowano w kraju kampanię przeciwko niemu i opublikowano książkę „Lin Biao i krytyka Konfucjusza”. Przez całą drugą połowę XX wieku jego nazwisko zostało zapomniane i nawet pomimo rehabilitacji niesłusznie skazanych obywateli za Mao, Lin Biao nie został zrehabilitowany. Pamiętano o nim dopiero w XXI wieku, zaczęto ukazywać się książki i artykuły o jego życiu.

Jaime Roldes Aguilera (Jaime Roldes Aguilera)

W 1981 roku w maju zginął prezydent Ekwadoru Jaime Roldos Aguilera. Przez całą swoją karierę polityczną aktywnie walczył z łamaniem praw człowieka, a przecież w większości krajów Ameryki Łacińskiej panowały wówczas dyktatury wojskowe. Ch. Aguilera skrócił tydzień pracy w kraju do 40 godzin, podwoił płacę minimalną i wydał szereg innych ważnych dla ludności dekretów. Jego polityki nie doceniły także Stany Zjednoczone, ponieważ pan Aguilera bardzo zbliżył się do ZSRR.

W 1981 r. 24 maja Prezydent Ekwadoru udał się na jedno z oficjalnych wydarzeń. Samolot, którym leciał z żoną, ministrem obrony kraju, żoną i innymi członkami elity wojskowej kraju, rozbił się w górach.

Omar Torichos (Omar Torrijos)

W tym samym roku, dwa miesiące później, rozbił się kolejny samolot przewożący znanego polityka. Omar Torichos był naczelnym dowódcą sił zbrojnych Panamy i de facto (choć nigdy oficjalnie wybranym na prezydenta) przywódcą kraju w latach 1968–1981. W październiku 1968 r. zapewnił sobie wsparcie armii i zorganizował zamach stanu z udziałem grupa oficerów Panamskiej Gwardii Narodowej, notabene bez rozlewu krwi.

Po 10 latach sprawowania władzy O. Torichos dobrowolnie podał się do dymisji, ale nadal stał na czele Gwardii Narodowej i miał ogromny wpływ na podejmowanie najważniejszych decyzji w kraju, doradzając nowemu rządowi. Wielokrotnie powtarzał, że osoba, która całe życie walczyła z niesprawiedliwością społeczną, prawdopodobnie nie umrze własną śmiercią i miał pełną świadomość, że prawdopodobnie zostanie zamordowana. I tak się stało: samolot, którym leciał O. Torichos, czterech innych pasażerów i dwóch pilotów, rozbił się.

Według oficjalnych danych śledztwa przyczyną wypadku był błąd pilota, jednak podejrzenia wzbudził fakt, że po inwazji Stanów Zjednoczonych na Panamę dokumenty w tej sprawie w tajemniczy sposób zaginęły, a podczas procesu Przywódcy Panamy, panu Noriedze, odmówiono publikacji danych o śmierci jego poprzednika. Brat O. Torichos otwarcie oświadczył, że katastrofa była dziełem CIA.

Samora Machel (Samora Machel)

Prezydent Mozambiku Samora Machel, rewolucjonista i wojskowy, doszedł do władzy w 1975 roku. Natychmiast przeprowadził nacjonalizację na dużą skalę i zaczął aktywnie zachęcać europejskich osadników do opuszczenia kraju. S. Mashela udzielała pomocy wojskowej zwolennikom innych krajów afrykańskich, którzy walczyli z apartheidem w Republice Południowej Afryki.

Fatalny rok 1986 dla prezydenta był trudny: w kraju wybuchła wojna domowa. 19 października S. Maszela wraz z kilkoma ministrami powrócili z międzynarodowej konferencji w Zambii na pokładzie samolotu „Tu 134”. Samolotem pilotowali doświadczeni rosyjscy piloci. Samolot rozbił się w pobliżu granicy z Mozambikiem, wszyscy pasażerowie zginęli. Dokładna przyczyna katastrofy samolotu nie została jeszcze ustalona. Według jednej wersji w wypadku brały udział tajne służby Agencji Obrony Narodowej, które za pomocą specjalnego urządzenia wyłączały systemy nawigacyjne samolotu, w wyniku czego samolot wiozący prezydenta zboczył z kursu.

Samanta Smith

Amerykańska uczennica Samantha Smith, uznana za ambasadorkę dobrej woli ZSRR i USA w czasie zimnej wojny, była znana na całym świecie. Jego wpływy polityczne, mimo młodego wieku, były ogromne. Opowiadała się za pokojem między dwoma największymi krajami, rozbrojeniem nuklearnym i odwiedziła Związek Radziecki na zaproszenie szefa ZSRR J. Andropowa. Samanta stała się żywym symbolem pokoju, choć niektórzy nazywali ją ofiarą sowieckiej propagandy i komunistką.

w 1985 r. 25 sierpnia uczennica wróciła do domu małym samolotem po nakręceniu w angielskim serialu. W katastrofie lotniczej zginęła 13-letnia Samanta, jej ojciec i kilku innych pasażerów. Według oficjalnej wersji samolot spadł w wyniku błędu pilota, ale nie wszyscy w to wierzyli, ponieważ było wielu, dla których aktywna antywojenna działalność młodego Amerykanina była bezużyteczna.

Muhammad Zia-ul-Haq (Muhammad Zia-ul-Haq)

Jako prezydent Pakistanu, minister obrony i minister spraw zagranicznych generał Ziya ul Haq doszedł do władzy po obaleniu i zabiciu byłego przywódcy kraju, Z. Alego Bhutto. Nowy przywódca odwołał wybory legislacyjne, rozwiązał konstytucję i ustanowił dyktaturę. Ziya ul Haq przeszedł radykalną islamizację i wprowadził pewne tradycyjne islamskie kary za przestępstwa.

Podczas wojny w Afganistanie przywódca Pakistanu stanął po stronie Stanów Zjednoczonych i pomógł armii amerykańskiej. Dlatego w Związku Radzieckim uznano go za wrogiego prezydenta, chociaż poszedł na pogrzeb L. Breżniewa i porozumiał się z władzami kraju. W 1988 roku 17 sierpnia Zija ul Haq udał się na poligon, gdzie miały odbyć się testy demonstracyjne amerykańskiego czołgu Abrams. Samolot, w którym obok znajdowało się kilku innych wysokich rangą oficerów, nagle się rozbił. Zginęło około 40 osób na pokładzie.

W trakcie dochodzenia ustalono, że na pokładzie samolotu znajdował się ładunek wybuchowy. Rozważano także wersję z trującym gazem, który mógł otruć pilotów. Pakistańskie służby specjalne otwarcie oskarżyły ZSRR i KGB o śmierć prezydenta. ZSRR zignorował te oskarżenia.

Lech Kaczyński (Lech Kaszyński)

W XXI wieku niemały wpływ wywarła kolejna katastrofa lotnicza – śmierć znanego europejskiego polityka, polskiego przywódcy Lecha Kaczyńskiego. Samolot, którym leciał prezydent z żoną i 95 innymi przedstawicielami polityki i elity, 2010. 10 kwietnia przypadł podczas lotu do Rosji, gdzie miały odbywać się obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Samolot rozbił się pod Smoleńskiem podczas przygotowań do lądowania przy złej pogodzie i uderzył w drzewa. Według wstępnego dochodzenia za wypadek odpowiedzialna była załoga, ale ta wersja została później skrytykowana. Według wielu polityków nie był to tragiczny zbieg okoliczności, ale atak terrorystyczny.