Alma Adamkien była niezwykłą osobą, wyjątkową Pierwszą Damą Litwy. Zostanie pochowana we wtorek w Kownie na cmentarzu Pétrain.

embedgaleria :: https://foto.vz.lt/embed/1565?placement=

menedżerowie naftowi potrzebują współczucia

Prezydent Gitanas Nausda przeżywa bolesną godzinę straty, musimy złożyć najgłębsze kondolencje Prezydentowi Valdasowi Adamkasowi i ludziom, którzy go kochali.

Alma Adamkien była wspaniałą pierwszą damą Litwy, która nie tylko doskonale reprezentowała Litwę, która nawiązała silne więzi osobiste z drugą połową zagranicznych przywódców politycznych, ale była też realnym wsparciem dla prezydenta Valdasa Adamkasa, towarzysząc mu na imprezach na Litwie i na wyjazdy zagraniczne, by być z nim zarówno w kulminacyjnych momentach życia, jak i w trudnych chwilach. Pierwsza Dama Alma Adamkien swoim talentem i dowcipem zdobyła sympatię i miłość całego narodu, a dla wielu pozostała niedoścignionym wzorem elegancji i elegancji. Litwa nigdy nie zapomni wkładu pani Almy w rozwój praw dziecka na Litwie, jej szczególnej troski o dzieci z regionu litewskiego poprzez osobiste odwiedzanie szkół, szpitali i domów dziecka. Niezawodne wsparcie Pani Almy dla męża Valdasa, czasem nawet poświęcenie w imię misji swojego życia, dla dobra Litwy, na zawsze pozostanie w pamięci Litwy, a ta dwójka zawsze będzie szlachetną i kochającą się parą, przykładem osoby oddanej sobie nawzajem i swojemu krajowi do końca.

Razem z Dianą spędziliśmy wiele wspaniałych chwil z Panią Almą i Prezydentem Valdasem Adamkumsem w naszym rodzinnym gronie, przy filiżance herbaty, której będzie nam bardzo brakowało.

Prezydent Valdas Adamkus powie, że wszystkie osiągnięcia jego życia należą do Mony Almy. W bolesnej godzinie straty, Diana i ja wraz z całą Litwą łączymy nasze radosne serca z prezydentem Valdusem Adamkusem. W cichej modlitwie żegnamy się z panią Almą, która odeszła z tego świata i pragniemy ponownie prosić ją o wspaniałe i pachnące życie – powiedział Prezydent G. Nausda.

Prezydent Dalia Grybauskait złożyła również kondolencje z powodu śmierci A. Adamkianie.

Żegnamy Almę Adamkiene, wybitną osobowość, która pozostawiła szczególny ślad w życiu Litwy. W naszej pamięci A. Adamkien na zawsze pozostanie blisko żony i towarzyszki prezydenta Valdasa Adamkausa, pierwszej damy Litwy, która swoją postawą szerzyła najwyższą kulturę wewnętrzną, poświęcała wiele energii na działalność charytatywną – zadeklarowała.

Premier Ingrida Imonyt mówi, że rodzina A. Adamkien lubi zdobywać ich szacunek i okazywać go innym.

Wraz z żalem po bolesnej stracie, którą dzisiaj odczuwamy, pamięć o Almie Adamkiens jest i zawsze pozostanie z nami. Szacunek dla innych, życzliwość, oddanie słabszym, oto, co przysporzy mu sympatii i miłości wielu ludzi – precyzuje w przesłaniu premier.

Przewodniczący Seimasu Viktorija milyt-Nielsen mówi, że straciliśmy wyjątkową osobę, która miała niezwykle otwarte serce dla wszystkich. Według niej A. Adamkien przekształciła Litwę w kulturę miłosierdzia, cierpliwości i życzliwości, pokazując, jak wiele możemy wspólnie osiągnąć.

nie bądź osobisty

Czuję, jak bardzo jej na mnie zależy iz jaką chęcią i przyjemnością się komunikuje. Zawsze wiedziała, jak znaleźć wspólny język zarówno z plebejuszem, jak iz królem czy cesarzem. Mogę się tylko cieszyć, że Alma jest osobą, której obecność i towarzystwo przynosi radość nie tylko członkom rodziny i bliskim, ale także tym, którzy są wokół nich – powiedział Prezydent Valdas Adamkus latem 2022 roku, upamiętniając 95. rocznicę powstania.

Alma Adamkien urodziła się w 1927 r. 10 lutego iaulaii, na ulicy Stasios Nutautas i Ona Soblyts-Nutautiens. dla armii sowieckiej w 1944r. atakując Litwę, Nutaut wycofa się do Niemiec.

A. Adamkien, wówczas w Nutautait, ukończył gimnazjum litewskie w Eichtet w Niemczech, gdzie związał się z Valdusem Adamkusem. Następnie studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Erlangen w Bawarii. W 1949 roku podróżują po Stanach Zjednoczonych.

Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych A. Adamkien pracował jako technik laboratoryjny w hucie stali, następnie w firmie ubezpieczeniowej.

w 1951 przeszedł na Valdosa Adamkausa. Od 1962 roku przez dwadzieścia pięć lat prowadziła letnią rezydencję Tabor Farma założoną przez litewskiego społecznika Juoza Baina w Stanach Zjednoczonych, która stała się ważnym ośrodkiem na Litwie i przez wiele lat była marzeniem liberalnej organizacji litewskich imigrantów Santaraviesa się spełniła.

w 1997 Adamka mieszka na Litwie. W tym samym roku, podczas kampanii przed jesiennymi wyborami prezydenckimi, Alma Adamkien zdecydowała, że ​​niezależnie od zakończenia wyborów rozpocznie działalność charytatywną na Litwie. 4 stycznia 1998 Po wyborze Valda Adamka na Prezydenta Republiki Litewskiej, pani Alma od razu zaangażowała się aktywnie w działalność społeczną.

w 1999 roku W marcu powstał fundusz charytatywny Alma Adamkiens. Fundacja koncentrowała się głównie na wspieraniu dzieci z obszarów wiejskich Litwy, adopcji dzieci do rodzin zastępczych. Rm szpitale dziecięce i domy dziecka, 45 szkół wojewódzkich realizuje różne projekty wspierające uzdolnioną młodzież ze szkół wiejskich.

Fundacja organizuje coroczne aukcje charytatywne Kald Karavan, których celem jest poprawa obiektów i sprzętu sportowego szkół i dzieci, pomoc w renowacji szkolnych sal gimnastycznych i boisk sportowych. W sumie Fundusz Dobroczynności i Wsparcia Alma Adamkiens otrzymał i rozdystrybuował ponad 14 milionów. podświetlany wspornik.

Dla Almy Adamkiene chęć pomocy innym jest naturalnym stanem duchowym, który towarzyszy jej przez całe życie. Najwyraźniej został odziedziczony po telewizji, organizacji charytatywnej na przedwojennej Litwie.

W 2010 roku A. Adamkiene otrzymała w Waszyngtonie Nagrodę Amerykańskiego i Bałtyckiego Forum za działalność charytatywną na rzecz litewskich dzieci. w 2004 r. Imię Almy Adamkiens nadano Szkole Podstawowej w Epecie (gmina powiatu Kupikis).

w 2014 r. 6 lipca Alma Adamkien została honorowym obywatelem powiatu olickiego w 2017 r. została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi dla Litwy (2017 r.).

A. Adamkiene jest także laureatem wielu międzynarodowych nagród:

• Order Wielkiego Krzyża Zasługi (Norwegia);
• Order Jarosława Wielkiego I stopnia (Ukraina, oba 1998);
• Wielki Krzyż Narodowego Orderu Zasługi (Francja);
• Wielki Krzyż Orderu Trzech Skrzydeł (Łotwa, oba 2001);
• Wielki Krzyż Orderu Białej Twarzy (Estonia, 2004);
• Wielki Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania);
• Order Wielkiego Krzyża Zasługi (Niemcy, oba 2005);
• Wielka Wstęga Orderu Drogocennej Karny (Japonia);
• Krzyż Wielki Orderu Henrika Jrininka (Portugalia, oba 2007);
• Wielki Krzyż Orderu Carna (Belgia, 2008);
• U Orderu Zasługi dla Krzyża Komandorskiego RP z twarzą (Polska, 2009).