Kstutis Gediminskas, szef wydziału ochrony przed promieniowaniem elektrowni jądrowej, mówi, że nie ma powodów do obaw o działalność elektrowni: ścieżka aktywności elektrowni jądrowej Ignalina wynosi mniej niż 1% dopuszczalnego poziomu promieniowania.
Całościowe bezpieczeństwo całego ekosystemu jest priorytetowym obszarem działalności EJ Ignalina, dbając o to, aby przyszłe pokolenia nie odziedziczyły nieuzasadnionej historii gospodarowania odpadami promieniotwórczymi. Eksploatacja elektrowni jądrowej Ignalina jest bardzo złożona, ale bezpieczeństwo jest kładzione we wszystkich kierunkach, głównie dla środowiska i mieszkańców.
Elektrownia Jądrowa Ignalina przy postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi zobowiązana jest do przestrzegania wymagań określonych we wszystkich aktach prawnych oraz do zapewnienia tła radiacyjnego w granicach normy, do zainstalowania systemów monitoringu środowiska. Ciągłe monitorowanie środowiska radiacyjnego umożliwia szybką rejestrację i reakcję na zaobserwowane odchylenia. Elektrownia Jądrowa Ignalinas gwarantuje bezpieczeństwo procesu gospodarowania odpadami promieniotwórczymi poprzez maksymalne wykorzystanie międzynarodowych praktyk, nasi pracownicy posiadają bogate doświadczenie i wysokie kwalifikacje.
Kstutis Gediminskas, kierownik wydziału ochrony radiologicznej Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej, opowiada o specyfice działalności i dlaczego reaktor jądrowy na terenie Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej nadal jest obiektem wymagającym monitorowania po wyłączeniu.
Priorytetem jest monitoring ochrony radiologicznej w elektrowniach
Działające reaktory różnią się od reaktorów wyłączonych tym, że nie jest już wytwarzana energia elektryczna, więc nie pojawia się nowy materiał radioaktywny. Część monitoringu radiologicznego, która była związana z technologicznym wsparciem prac nad reaktorem, nie jest już prowadzona.
Kiedy w kwietniu 2022 r. całość wypalonego paliwa jądrowego znajdzie się w stanie ostatecznego składowania, czyli składowania w kontenerach w magazynie czasowego składowania, kolejna część związana z utrzymaniem bezpieczeństwa paliwowego w elektrowniach jądrowych w blokach nie będzie już prowadzona. Konieczne jest, abyśmy zwracali coraz większą uwagę na bezpieczne postępowanie z odpadami promieniotwórczymi i ich przekazywanie, na uwalnianie odpadów i składowiska, na dostęp do nowych instalacji (przechowywanie i unieszkodliwianie) – wyjaśnia specjalista elektrowni jądrowej Ignalina .
Głównym celem energii jądrowej jest produkcja paliwa jądrowego do produkcji energii elektrycznej. efektem końcowym tego procesu jest rozprzestrzenianie się odpadów promieniotwórczych na obszarze kontrolnym elektrowni jądrowej. Reaktory typu RBMK charakteryzowały się stosunkowo łatwą produkcją i zastosowaniem niskowzbogaconego, a co za tym idzie relatywnie taniego paliwa jądrowego, jednak ze względu na ich cechy konstrukcyjne wielkość obszaru kontrolnego była bardzo duża. Z tego powodu elektrownia jądrowa Ignalina ma obecnie miliony konstrukcji i konstrukcji zużytych.
Podczas eksploatacji elektrowni, z powodu wycieków ze steru, ustało generowanie skażeń promieniotwórczych rozprzestrzeniających się podczas prac remontowych, ale samo skażenie nigdzie nie zniknęło. Starzenie się nie zniknie w najbliższej przyszłości, ponieważ główne krótkoterminowe okresy półtrwania terj wynoszą od 5 do 30 lat, a długoterminowe to 100 000 lat. i więcej, a dno będzie musiało być gotowane miliony razy w niektórych miejscach.
w rzeczywistości konieczne jest bezpieczne unieszkodliwianie odpadów promieniotwórczych, przy jednoczesnym monitorowaniu miejsca pracy i środowiska, określaniu niezbędnych dodatkowych środków ochronnych oraz obliczaniu dozwolonego czasu pracy, aby praca była wykonywana bezpiecznie. Reasumując, elektrownia jądrowa Ignalina musi prowadzić monitoring radiacyjny, dopóki wszystkie odpady promieniotwórcze nie zostaną bezpiecznie unieszkodliwione i umieszczone na składowiskach – podkreśla K. Gediminskas.
Wpływ elektrowni jądrowej na środowisko i ludność jest minimalny
Strona internetowa Centrum Bezpieczeństwa Radiacyjnego udostępnia wspólne informacje na temat składu promieniowania odbieranego przez mieszkańców Litwy. Wszyscy ludzie na świecie, gdziekolwiek żyją, są stale narażeni na promieniowanie jonizujące emitowane przez inne źródła promieniowania kosmicznego, radionuklidy w glebie, żywności, wodzie pitnej, materiałach budowlanych, radioaktywny radon przenikający do głębi budynków, radionuklidy propagowane w poczcie – środowisko jądrowe. Również mnisi są narażeni na promieniowanie jonizujące podczas diagnozowania chorób lub leczenia niektórych dolegliwości itp.
Centrum Ochrony przed Promieniowaniem podaje, że średnia roczna efektywna dawka promieniowania otrzymywana przez przeciętnego mieszkańca Litwy wynosi 3,36 mSv. Około 30% tego pokrycia to pokrycie uzyskiwane podczas medycznych procedur diagnostycznych. Stosunkowo duża część całkowitego rocznego zanieczyszczenia pochodzi z radioaktywnego gazu radonowego obecnego w powietrzu w pomieszczeniach. Mniejsza część jest spowodowana radionuklidami w glebie i otaczającym powietrzu. Populacja jest narażona na znacznie mniejszą roczną populację z powodu radionuklidów w żywności. Radionuklidy, które przedostały się w pobliże obiektu jądrowego, mają bardzo negatywny wpływ na ludność z dawką 0,1 mSv rocznie.
Fakt, że tło naturalne w stolicy Litwy jest wyższe niż w Visaginas, nad którym znajduje się elektrownia jądrowa Ignalina, często zaskakuje.
Visagin to przytulne miasteczko, które nie ma skał o podwyższonej zawartości zanieczyszczeń naturalnych, ilość radonu jest bardzo wysoka, to wszystko decyduje o bardzo niskim naturalnym tle. Drugi składnik to technogenne minerały. Elektrownia jądrowa w Ignalinie jest mała, ponieważ liczba samochodów jest niewielka, a samochody korzystają z miejsc, w których występują naturalne emisje, więc im więcej powietrza jest zużywane, tym większa jest ekspozycja na promieniowanie tła. Trzeci składnik ścieżki aktywności EJ Ignalina to mniej niż 1 proc. dopuszczalnego poziomu – wyjaśnił K. Gediminskas.
Specjalistów ochrony przed promieniowaniem nie brakuje
Według niego dość trudno wytłumaczyć, że odpady radioaktywne nie zniknęły po wyłączeniu reaktorów. Samo zniknie dopiero po milionie lat, kiedy wszystkie promienie radioaktywne same się rozpadną. Żadna konstrukcja nie wytrzyma tak długo, dlatego konieczne jest prawidłowe i bezpieczne usuwanie odpadów radioaktywnych na stałe.
Większość odpadów promieniotwórczych po dezaktywacji staje się nieradioaktywna i nie podlega już niezbędnemu monitoringowi radiacyjnemu, dzięki czemu nie zawiera już odpadów promieniotwórczych i może zostać przekazana innemu właścicielowi (np. złom metalowy sprzedawany na aukcji).
Poziomy uwalniania spełniają międzynarodowe wymagania i są przygotowane pod warunkiem, że gdybyśmy wykonali buty dziecięce z tego metalu, ich użycie nie spowodowałoby uszczerbku na zdrowiu dzieci przez 70 lat (ze względu na narażenie na promieniowanie), co nasi naukowcy mogli wykryć na obecnym poziomie rozwoju. Dlatego też odpowiedzialność specjalisty ds. ochrony przed promieniowaniem jest duża, a jego szkolenie musi być odpowiednie, a do wykonywania niektórych zadań wymagamy również doświadczenia zawodowego. Jeśli chodzi o perspektywę 5-letnią, to co roku nie potrzeba specjalistów, średnio potrzeba 3-4 dozymetrów i 12 inżynierów – mówi specjalista z Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej.
Mieszkańcy mogą bezpośrednio monitorować pomiar promieniowania tła
Istnieje kilka sposobów bezpośredniego monitorowania promieniowania tła:
- Wyniki monitoringu elektrowni jądrowej, w tym rejonu elektrowni jądrowej, można przeglądać w czasie rzeczywistym na stronie internetowej elektrowni jądrowej Ignalina https://www.iae.lt/aplinkosauga/35
- Tło promieniowania w całej Litwie można monitorować na stronie internetowej RSC www.rsc.lt
Wybierz firmy i tematy, które Cię interesują, a my poinformujemy Cię w osobistym biuletynie, gdy tylko zostaną wymienione w Business, Sodra, Registry Center itp. w altówkach.
„Certyfikowany fan sieci. Przedsiębiorca. Entuzjasta muzyki. Introwertyk. Student. Zły pisarz.”