4 maja, św. Floriana, dzień straży pożarnej. Według etnologa pożary były w przeszłości bardzo dużą katastrofą na Litwie. Domy zapalały się bardzo łatwo, ponieważ większość dachów płonęła słomą, gontem, gontem i korą świerkową. Ludzie też nie mieli grzmotów.

„Gdyby gdzieś wybuchł pożar, płonęły całe wsie i miasta. Dlatego w obawie przed pożarami i burzami ludzie budowali rzeźby św. Floriana. Byli zwykle na rynku lub w centrum miasta, bo myśleli chroniłaby miasto lub wieś – mówi Klimka.

W tym dniu wszyscy strażacy i ratownicy obchodzą święto zawodowe na Litwie. Często organizują różne występy strażaków, dzieląc się historiami swoich sukcesów i specyfiką ich pracy.

Św. Florijonas

Etnolog zapewnia też, że w ogóle historia św. Floriana jest szczególnie ciekawa, ponieważ jako żołnierz Legionu Rzymskiego utonął w austriackiej rzece za potajemne nawrócenie na chrześcijaństwo.

Źródła podają jednak również, że Florian utonął nie tylko dlatego, że potajemnie zmienił wiarę, ale także dlatego, że dowiedział się o zamiarze zniewolenia kilkudziesięciu dzieci, ostrzegając rodziców, by uważali:

„Kilka lat później jego szczątki przeniesiono do Krakowa. W XVI wieku w Krakowie wybuchł wielki pożar, niszcząc całe stare miasto. Nienaruszony pozostał tylko jeden kościół, w którym znajdują się relikwie św. Floriana.

Od tego czasu rozeszły się pogłoski, że Florian jest strażakiem, zwłaszcza że utonął w rzece. Nasi przodkowie, św. Florian, na statuetkach przedstawiony jest jako rzymski wojownik trzymający w ręku wiadro wody i wylewający ją na chaty. Taka rzeźba jest nadal jednym z najpopularniejszych rzemiosł, które ludzie trzymają w domu dla ochrony przeciwpożarowej. »

Według Libertasa Klimki rzeźba św. Floriana znajduje się w kościele św. Piotra i Pawła, w Kaplicy Rycerskiej. Tam święty trzyma polską flagę, jak nazywa się go niebiańskim patronem Polski.

„Mitolodzy uważają, że kult św. Zgodnie ze zwyczajem, gdy na wiosnę nadeszła pierwsza burza, Litwini odprawili pewne obrzędy, aby opanować gniew Perkunasa i uczynić go korzystnym dla ludu, nie powodując przy tym kłopotów.

Ponieważ taki kult był głęboko zakorzeniony, niektóre relikwie są nadal widoczne. Kult św. Floriana został wprowadzony głównie przez kościół w celu zastąpienia Gromu i jego święta ”- wyjaśnia doktor nauk przyrodniczych, etnolog.

Wiosna

W miarę zbliżania się wiosny do lata, w przyrodzie pojawia się coraz więcej znaków, które mogą sugerować niektóre szanse pogodowe, które możemy mieć latem lub późną wiosną.

Jednak doktor nauk przyrodniczych L. Klimka twierdzi, że większość objawów ma nadal bardzo późny charakter:

„Jak wspomniałem wcześniej, wiosenna prognoza pogody trwa dalej tak, jak myślałem – wiosna jest zimna i późna. Cieszy jednak, że na Litwę wróciły pierwsze jaskółki, są też moje w Zarasach. Ich powrót oznacza, że ​​upał stopniowo powróci. Mówi się, że niosą ciepło na swoich skrzydłach (uśmiechnięty).’

Etnolog mówi, że ciekawe jest również to, że ludzie w dniach św. Floriana wierzyli i mówili, że gdyby było to całkowicie jasne, musieliby przez lata bardzo uważać na pożary. Jeśli jednak z nieba spadnie chociaż kilka kropel deszczu, wszystko będzie dobrze.

„Ponadto wczoraj również miało niezwykłe znaczenie w kalendarzu kościelnym, gdyż upamiętniono dzień odnalezienia Krzyża Świętego. Legenda głosi, że krzyż, którym ukrzyżowano Jezusa, odkryła w Jerozolimie św. Helena.

Jednak Litwini kojarzą ten dzień z dziełami i cechami natury. Mówi się, że w tym dniu przemawia noc, a krzyż staje się kluczem do ziemi, który zapowiada rozpoczęcie robót ziemnych – rozpoczyna się sadzenie ogrodów. Od tego dnia ludzie polecają sadzenie ziemniaków, strzyżenie owiec i wykonanie całej masy pracy w maju – mówi rozmówca.